Quantcast
Channel: بادی فول | BodyFull.ir
Viewing all 3759 articles
Browse latest View live

دستیابی به شانه های پهن تر

$
0
0
دستیابی به شانه های پهن تر

تمرین برای شانه های پهن تر با توصیه های آرنولدشوارزنگر

فرم دادن به عضلات سرشانه و بیرون کشیدن جزئیات آن یکی از اهداف مشترک تمام بدنسازان در تمرین عضلات بالا تنه است، ولی پیش از اینکه موفق به چنین کاری شوید باید حجم کافی در عضلات دلتوئید داشته باشید. در ادامه سه نکته مهم را برای افزایش سایز این عضلات به شما توصیه می کنیم:

  • از وزنه های سنگین استفاده کنید

تمرین در رنج 8 تا 12 تکرار معمولا بهترین راه برای افزودن بر حجم اغلب بخش های بدن است غیر از پاها که معمولا به تکرارهای بیشتر پاسخ بهتری می دهند. ولی معتقدم برخی عضلات بخصوص عضلات دلتوئید نیاز به استفاده از بیشترین وزنه ها را دارند برای اینکه تا حداکثر پتانسیلی ممکن رشد کنند، وزنه هایی که تنها بتوانید برای 5 تا 6 تکرار جابجا کنید. البته منظورم در حرکات نشر نیست، در این حرکات می توانید به همان رنج 8 تا 12 تکرار و حتی 15 تا 20 تکرار پایبند بمانید، ولی در مورد پرس های سرشانه توصیه می کنم حداقل یک جلسه در میان از رنج تکرارهای 5 تا 6 استفاده کنید. البته به این معنی نیست که باید تمام ست های حرکات پرسی را با سنگین ترین وزنه ها اجرا کنید؛ به فرض اگر چهار یا پنج ست پرس سرشانه با هالتر اجرا می کنید، می توانید دو ست اول را برای هشت تکرار اجرا کنید، ولی دو یا سه آخر را با وزنه سنگین تر و تکرارهای کمتر.

  • در اجرای حرکات پرسی خلاقیت داشته باشید.

وقتی صحبت از تنوع در تمرین سرشانه است، اغلب افراد تنها از تنوع در حرکات نشر استفاده می کنند، آن ها نشر روبرو، نشر طرفین و نشر خم را اجرا می کنند با دمبل و سیم کش از زوایای مختلف ولی وقتی نوبت اجرای پرس های سرشانه است، بطور عمده سراغ پرس از جلو با دمبل یا هالتر می روند. باید بدانید که انواع مختلفی از پرس های سرشانه وجود دارد که باید در برنامه خود بگنجانید، مثل پرس با دستگاه اسمیت، آرنولد پرس، همینطور پرس های از پشت با هالتر یا دستگاه اسمیت و اجرای حرکات پرس بصورت ایستاده یا نشسته.

  • از روش استراحت های کوتاه استفاده کنید.

بعنوان تکنیک های شوک دهنده، بنظر من ست های نزولی و سوپرست ها روش های خوبی هستند وقتی در حرکات نشر از جلو، نشر طرفین یا نشر خم مورد استفاده قرار گیرند. اما در پرس های سرشانه، تکنیک مورد علاقه من تکنیک استراحت های کوتاه بود. دلیلش این است که وقتی از این تکنیک استفاده می کنید، نیازی ندارید از مقدار وزنه بکاهید؛ با وزنه ای سنگین ست را شروع می کنید، و در ادامه ست هم از همان وزنه استفاده می کنید. پیشنهاد من برای استفاده از این روش از این قرار است: در پرس سرشانه با اسمیت وزنه ای را انتخاب کنید که بتوانید حدود شش تکرار اجرا کنید. 4 یا 5 تکرار اجرا کنید، 15 تا 30 ثانیه استراحت کنید، و سپس 2 یا 3 تکرار دیگر با همان وزنه اجرا کنید، 15 تا 20 ثانیه دیگر استراحت کنید، سپس 2 یا 3 تکرار دیگر هم اجرا کنید. در این نقطه شما 8 تا 11 تکرار را با وزنه ای اجرا کرده اید که بطور معمول تنها می توانستید شش تکرار اجرا کنید.

سه نکته ای که ذکر کردم به شما کمک خواهد کرد برای اینکه شانه های خود را به رشد تازه ای تحریک کنید، بنابراین در جلسه بعد تمرین سرشانه از آن ها بهره بگیرید. بدنبال حرکات پرسی از حرکات نشر با شدت بالا هم استفاده کنید تا به هر دو هدف خود دست یابید: شانه های پهن تر و خوش فرم.

برنامه تمرین پیشنهادی آرنولد برای دستیابی به شانه های پهن تر حجیم و تفکیک شده

حرکت                                                                         ست                     تکرار

پرس سرشانه با دستگاه اسمیت                                  4                  5- (1)

آرنولد پرس                                                        4                   10- 8- 6- 6

کول با هالتر                                                       3                       8- 10

نشر طرفین با دمبل                                               3                    10- 12

سوپرست با نشر خم با دمبل                                     3                 10- 12

(1): در دو ست آخر از این حرکت 2 یا 3 بار از تکنیک استراحت کوتاه استفاده کنید.

این برنامه تمرین روی استفاده از وزنه های سنگین در دو حرکت اول تمرکز دارد، و برای ساختن شانه های پهن تر ایده ال است.

نوشته دستیابی به شانه های پهن تر اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.


مایک کفالیانوس

$
0
0
مایک کفالیانوس

رشد جلو بازو با مایک کفالیانوس

بیوگرافی مایک کفالیانوس

تاریخ تولد: 16 اگوست 1970

محل تولد: یونان

قد: 168 سانیتمتر

وزن: 114 کیلوگرم (در زمان رقابت)، 120 کیلوگرم (در دوران حجم)

اسپانسر: کمپانی MHP

مقام های قابل توجه:

مقام ششم رقابت حرفه ای نیویورک 2011

مقام سوم رقابت جایزه بزرگ استرالیا 2011

مقام پنجم رقابت جایزه بزرگ اروپا 2010

مقام چهارم رقابت اروپایی نمایش قهرمانان 2010

وقتی هنرپیشگان هالیورد برای بازی در فیلم های تاریخی و اسطوره ای آماده می شوند، اغلب تحت تمرینات بدنی و ذهنی سختی قرار می گیرند. آن ها تا سر حد محدودیت هایشان توسط مربیان مطرح تحت تمرین داده می شوند و نتیجه نهایی بدن هایی حیرت انگیزی است که در فیلم های امروز به وفور دیده می شود و حتی اغلب این هنرپیشگان هم پیش از آن باور نمی کردند بتوانند به چنان ظاهری دست یابند البته نباید از این مساله غافل شد که از ترفندهای مختلفی در گریم آن ها استفاده می شود برای اینکه هر چه بیشتر بدن هایشان عضلانی و آماده جلوه کند، ولی به هر حال بدن هنرپیشگان حاضر در چنین فیلم هایی واقعاً از آمادگی بالایی برخوردار است.

اما مردی هست که جایش در چنین فیلم هایی خالی است. بدنساز یونانی الاصل (او در یکی از جزایر یونان متولد شده) با لقب اسپارتان (جنگجویان یونان باستان را با این نام می شناختند) و البته نیاز به هیچ گریمی هم ندارد با عضلاتی که به نظر می رسد تا سر حد امکان خالص و بدون چربی است. این مرد کیست؟ مایک کفالیانوس، بدنساز حرفه ای IFBB و بدون شک بهترین بدنسازی که تا به حال از کشور یونان پای به صحنه رقابت های حرفه ای گذاشته. پس بهتر است بدن های گریم شده هنرپیشگان را فراموش کنیم و سراغ عضلات واقعی برویم. کفالیانوس به شما نشان خواهد داد که چطور بازوهای خود را ساخته و چطور مثل یک جنگجوی واقعی تمرین کنید.

ساخت بازوهایی تماشایی

جلو بازو هالتر با میله خمیده

چگونگی اجرا:

در حالی که هالترخمیده ای را در جلو ران خود نگه داشته اید صاف بایستید و زانو را کمی خم کنید. وزنه را تنها توسط حرکت مفصل آرنج حرکت دهید – برای کمک به بالا بردن وزنه به عقب متمایل نشوید – میله را بالا ببرید تا وقتی ساعدهای شما به راستای عمود با زمین برسد، سپس به آرامی میله را به پایین بازگردانید.

توصیه مایک:

" مطمئن شوید میله خمیده ای را انتخاب کنید که در مچ دست تان احساس ناراحتی نداشته باشید. هیچ دلیلی ندارد از میله ای استفاده کنید که باعث ناراحتی در مچ یا ساعد تان شود. انتخاب میله ای مناسب به شما امکان می دهد به حجم بیشتری دست یابید، چون می توانید از بیشترین مقدار وزنه با آن استفاده کنید."

جلو بازو چکشی

چگونگی اجرا:

در حالی که دو دمبل را طرفین پاهای خود نگه داشته اید صاف بایستید، بازوها کشیده، و کف دست ها رو به هم. از این نقطه با انقباض عضلات جلو بازو دمبل ها را مستقیماً بالا بیاورید، و کف دست ها را بجای اینکه به سمت بالا بچرخانید رو به هم حفظ کنید (درواقع باید دمبل ها را مثل چکش حرکت دهید). در بالای هر تکرار، دمبل ها باید دقیقاً جلوی شانه شما باشند. جلو بازو دمبل چکشی را می توانید بطور متناوب هم اجرا کیند.

توصیه مایک کفالیانوس

" برای توسعه کامل بازوها، این حرکت با ارزشی است برای اعمال فشار بر براکیالیس و ایجاد ظاهر پر تر و گردتر در بازوها. من در بالای هر تکرار انقباض کاملی را در بازوهایم اعمال می کنم."

جلو بازو دمبل نشسته

چگونگی اجرا:

روی لبه میز پرس بنشینید یا روی یک صندلی با تکیه گاه کوتاه و یک جفت دمبل را در دست های خود بگیرید. در حالی که بالاتنه شما عمود بر زمین و دست ها مستقیم آویزان به سمت پایین است، حرکت را آغاز کنید، در هنگام شروع، کف دست ها باید رو به هم باشد. یک دمبل را بالا بیاورید و همزمان کف دست را رو به سقف بچرخانید. در بالای دامنه هر تکرار، دو سر بازو را بسختی برای یک یا دو ثانیه منقبض کنید، سپس به آرامی به پایین و نقطه شروع بازگردید و با دست مقابل همین کار را انجام دهید. این حرکت را می توان بصورت جفت دست هم اجرا کرد.

توصیه مایک:

" دوست دارم در پایین دامنه به کشش خوبی دست یابم و در بالا به انقباضی کامل. این هم حرکت حجم ساز ارزشمند دیگری است."

جلو بازو دمبل تمرکزی (دمبل تک خم)

چگونگی اجرا:

روی لبه یک نیمکت صاف بنشینید یا یک صندلی با تکیه گاه کوتاه قرار دهید، به سمت پا خم شوید. آرنج را مماس با بخش داخلی ران قرار دهید. دست دیگر را می توانید برای حفظ بهتر تعادل روی پای دیگر بگذارید. در حالی که دمبل مستقیم رو به زمین آویزان است، با انقباض دو سر بازو و دمبل را بالا بیاورید و همچنان آرنج را مماس با ران خود حفظ کنید، دمبل را تا نزدیکی شانه مقابل بالا بیاورید. انقباض سختی بر دو سر بازو اعمال کنید و سپس به پایین و نقطه شروع باز گردید. تمام تکرارهای یک ست را با یک دست اجرا کنید، سپس سراغ دست مقابل بروید.

توصیه مایک:

" من این حرکت را بصورت نشسته اجرا می کنم، که امکان تمرکز و تفکیک فشار بیشتر بر دو سر بازو را فراهم می کند، و در بالای دامنه کف دست را کاملاً به سمت خارج می چرخانم برای دستیابی به اوج انقباض که اهمیت زیادی دارد. جلو بازو و دمبل تمرکزی به من کمک می کند قله جلو بازویم را تقویت کنم و همزمان فشار را تا حداکثر ممکن روی دو سر بازویم متمرکز کنم.

پرسش و پاسخ در مورد بازو

  • کلیدهای دستیابی به تمرینی مؤثر برای جلو بازو را در چه چیزهایی می دانی؟

مایک کفالیانوس:" در تمام حرکات جلو بازو تلاش کنید برای پایبندی به فرم کامل، بازوی خود را تا حد ممکن محکم حفظ کنید. همچنین در طول اجرای جلو بازو دمبل تمرکزی تلاش کنید که تا حد ممکن مچ را در بالای هر تکرار به سمت خارج بچرخانید. شاید برای این کار مجبور باشید اندکی وزنه کمتر انتخاب کنید ولی ارزشش را دارد."

  • هدف تو در حال حاضر در تمرین جلو بازو چیست؟ آیا در تلاش برای افزایش حجم بیشتری، یا تقویت جزئیات، تقارن، یا خصوصیتی دیگر؟

"در تلاشم اندکی بر ضخامت بخش پایین بازوهایم بیافزایم و همزمان حجم و تقارن بازوها در هر دو سمت بدنم را تقویت کنم."

  • آیا بر این باوری که جلو بازوهای تو در حال حاضر نقطه قوت بدنت بشمار می آیند یا هنوز نیاز به بهبود آن ها داری؟

" جلو بازو همواره جزو نقاط قوت بدن من بوده، اما نیاز دارم که تعادل را بین جلو بازو و پشت بازویم حفظ کنم، برای اینکه به تناسب و تقارن ایده الی دست یابم."

برنامه تمرین

مایک می گوید:" این برنامه تمرین معمول من در روز بازوست"." تقریباً حرکات مشابهی را در تمام طول سال اجرا می کنم، و فرم یا شیوه اجرا را بسته به اینکه در زمان حجم باشم یا در رژیم رقابت، تغییر می دهم. برای مثال، در زمان حجم شاید یک حرکت با سیم کش به برنامه بیافزایم یا با یکی از حرکات جایگزین کنم. انقباض ممتدی که سیمکش بر عضله اعمال می کند برای بیرون کشیدن آخرین جزئیات عضله و دستیابی به کیفیتی که برای رقابت مورد نیاز است، ارزش زیادی دارد. همچنین شاید بسته به احساسم در روز تمرین یا اگر بخواهم وزنه بیشتری جابجا کنم، میله خمیده را با میله صاف جایگزین کنم."

الگوی تمرین مایک کفالیانوس

دوشنبه                                  سرشانه

سه شنبه                                 چهار سر ران

چهار شنبه                              پشت

پنج شنبه                                همسترینگ و ساق

جمعه                                    سینه

شنیه                                     جلو بازو و پشت بازو

یک شنیه                                استراحت

برنامه تمرین جلو بازوی کفالیانوس

حرکت                                                                                 ست                     تکرار

جلو بازو هالتر با میله خمیده                                         4                     8- 12

جلو بازو هالتر لاری                                                   3                     8- 12

جلو بازو دمبل نشسته                                                3                     8- 12

جلو بازو دمبل چکشی                                                3                     8- 12

جلو بازو دمبل تمرکزی                                               3                     10- 12

تکنیک های شدت دهنده:"معمولاً در یک یا تعداد بیشتری از از این حرکات، در آخرین ست از ست های نزولی سه مرحله ای استفاده می کنم برای اینکه عضله ام را به ناتوانی کامل برسانم."

نوشته مایک کفالیانوس اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

تکرارهای زیاد و کم

$
0
0
تکرارهای زیاد و کم

برنامه تمرینی برای رشد عضلات پا، با تکرارهای زیاد و کم

این برنامه شامل 2 روز تمرین پا در طول هفته است، یکی با هدف افزایش قدرت با تکرارهای زیاد 6 تا 8 تکرار اسکوات از جلو و اسکوات پا باز، و دیگری برای تقویت و تحریک هایپرتروفی از طریق تکرارهای بیشتر. حرکات انتخاب شده پاها را از راههای مختلفی تحت فشار قرار می دهند: اسکوات پا باز برای هدف قرار دادن، بخش داخلی چهار سر، اسکوات از جلو برای کاهش فشار بر عضلات سرینی و تاکید بیشتر بر چهار سر ران، و پرس پا و جلو پا ماشین به صورت تکی برای ارتقا تقارن بین دو پا.

کلید عضله سازی به حداکثر رساندن دامنه حرکت در هر تکرار است. اگر زانوهای شما دچار آسیب یا مشکلی است، تنها در حدی که دردی حس نمی کنید پایین روید ولی سعی کنید بتدریج بر دامنه حرکت بیافزایید. اگر لازم است از وزنه های سبک شروع کنید و همزمان با وفق یافتن به دامنه حرکت کامل تر بر مقدار وزنه های خود هم بیافزایید. این پافشاری نه تنها کمک می کند به ساختن عضلات چهار سر بزرگتر، بلکه سرعت و قدرت شما را در تمام فعالیت های مربوط به عضلات پایین تنه هم افزایش خواهد داد.

با شدت تمرین کنید، سختی را بپذیرید، محدودیت ها را بشکنید و نگاه کنید که پاهایتان چطور رشد می کند!

برنامه تمرین روز اول تکرارهای زیاد و کم

حرکت                                                                  ست           تکرار              زمان استراحت

روز تاکید بر افزایش قدرت

اسکوات پا باز                                                5             6              2 دقیقه

اسکوات از جلو                                               4             8              2 دقیقه

پرس پا تکی                                                 4            10             90 ثانیه

جلو پا ماشین تکی                                          4            10             90 ثانیه

برنامه تمرین روز دوم

حرکت                                                                  ست           تکرار              زمان استراحت

روز تاکید بر عضله سازی

اسکوات از جلو                                               4            12             90 دقیقه

جلو پا ماشین تکی                                        4(1)           10             90 دقیقه

اسکوات پا باز                                                4            12             2 دقیقه

پرس پا                                                       2           35(2)           2- 3 دقیقه

(1) در آخرین ست، از یک ست نزولی یک مرحله ای استفاده کنید، یعنی میزان 20 تا 30 درصد از مقدار وزنه بکاهید و هر چند تکرار دیگر که می توانید اجرا کنید.

(2) در هر دو ست، حداقل، 10 تکرار با مقدار وزنه اولیه خود اجرا کنید، سپس با هر چند ست نزولی که لازم است ست را ادامه دهید تا به 35 تکرار برسید.

شرح تعدادی از حرکات با استفاده از تکرارهای زیاد و کم

جلو پا ماشین تکی:

شروع حرکت، تکیه گاه و صندلی دستگاه را متناسب با سایزتان تنظیم کنید و روی آن بنشینید. از آنجایی که قرار است حرکت را بصورت تکی اجرا کنید. در هر ست، تعداد تکرارهای مشخص شده را برای هر پا بصورت جداگانه اجرا خواهید کرد. یک پای خود مثلا پای راست را زیر اهرم دستگاه قرار دهید و برای ثبات بیشتر دسته ها را بگیرید.

نحوه اجرا: در حالی که پنجه پا به سمت جلو قرار دارد، و پشت و باسن کاملاً روی صندلی قرار گرفته تا انقباض عضلات چهار سر اهرم را بالا بیاورید. در بالای دامنه حرکت کاملاً عضله چهار سر را منقبض کنید، سپس به آرامی اجازه دهید وزنه به پایین برگردد. پس از اینکه تمام تکرارهای یک ست را با پای راست انجام دادید، همان تعداد تکرار را برای پای چپ هم اجرا کنید، سپس به مقدار مشخص شده استراحت کنید و ست های بعدی را به همین نحو ادامه دهید.

اسکوات با هالتر:

بدون شک اسکوات سلطان تمام حرکات پاست. یکی از قدیمی ترین و همچنان موثرترین حرکات در ورزش های قدرتی و از جمله بدنسازی. هر کسی که آرزوی دستیابی به پاهای حجیم تری را دارد نباید ار این حرکت غافل شود.

شروع حرکت: رعایت فرم صحیح اجرا در اسکوات بسیار مهم است. سینه را بیرون دهید، قوس طبیعی بدن را حفظ کنید، و در تمام طول حرکت سر و گردن را صاف و بی حرکت حفظ کنید. فاصله بین پاها را به اندازه عرض شانه قرار دهید.

نحوه اجرا: با خم کردن زانوها و عقب دادن باسن، با کنترل پایین روید تا جایی که ران پا با زمین در حالت موازی قرار گیرد. بدون ضربه زدن یا خم شدن به سمت جلو همین مسیر را بطور معکوس به بالا بازگردید، و در بالای دامنه حرکت عضلات پا را کاملاً منقبض کنید.

اسکوات از جلو با هالتر:

شروع حرکت: میله هالتر را روی بالاترین بخش بالا سینه، بین عضله دلتوئید و استخوان تر قوه گذاشته و با قرار دادن دست ها بصورت ضربدری روی میله، ثبات آنرا تقویت کنید. صاف ایستاده و قوس طبیعی کمر را حفظ کنید، فاصله پاها را حدود عرض شانه قرار داده، نگاه رو به جلو، سر و گردن صاف و بی حرکت.

نحوه اجرا: با خم کردن زانوها و عقب دادن باسن، به سمت پایین حرکت کنید تا وقتی ران پا با زمین موازی شود. پس از مکث کوتاهی با کنترل به بالا و نقطه شروع بازگردید و عضلات پای خود را کاملاً منقبض کنید.

نکته: این حرکت دشوارتر از اسکوات معمول است به همین دلیل در اوایل استفاده از آن باید از وزنه هایی حدود 50 درصد کمتر از وزنه های معمول خود در اسکوات با هالتر استفاده کنید.

پرس پا:

حرکاتی که با دستگاه اجرا می شوند بهتر است پس از حرکات ایستاده استفاده شوند چون اجازه می دهند بدون نیاز به ایجاد تعادل در آن تنها روی حرکت وزنه تمرکز کنید.

شروع حرکت: داخل دستگاه پرس پا بنشینید. بطوری که باسن و پشت شما کاملاً روی تکیه گاه قرار بگیرد. پاها را روی بخش میانی صفحه با فاصله به اندازه عرض شانه از هم قرار دهید، پنجه ها کمی رو به خارج.

نحوه اجرا: وزنه را از تکیه گاه آزاد کنید و اجازه دهید پاهای شما را به عقب و به سمت شانه ها پر می کند، ولی قبل از اینکه پایین پشت از تکیه گاه جدا شود حرکت را متوقف کنید؛ در این زمان زانو باید در حدود 90 درجه خم شده باشد.

وزنه را با انقباض عضلات چهار سر به بالا پرس کنید تا پاها صاف شود ولی از قفل شدن زانو خودداری کنید.

برنامه ذکر شده را به مدت 6 تا 8 هفته اجرا کنید و شاهد رشد چشمگیری در عضلات چهار سر خود باشید.

نوشته تکرارهای زیاد و کم اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

حرکت باکس اسکوات

$
0
0
حرکت باکس اسکوات

فرضیه رایج: باکس اسکوات که شامل اسکوات رفتن به سمت یک جعبه یا صندلی است که پشت شما قرار می گیرد، روش موثری است برای افزایش قدرت در حرکت اسکوات استاندارد که به مقدار زیادی توسط پاورلیفترها مورد استفاده قرار می گیرد.

بررسی تحقیقات انجام شده: محققان در دانشگاه ایالتی آپالاچین (کارولینای شمالی) توان عضلانی و نیروی تولید شده در تعداد ورزشکار مرد را وقتی که حرکت اسکوات یا باکس اسکوات را اجرا می کردند، مورد بررسی قرار دادند.

نتایج تحقیق: محققان در شماره اخیر ژورنال قدرت و آمادگی جسمانی گزارش کردند وقتی افراد باکس اسکوات را اجرا کردند، نیرو و توان عضلانی بیشتری را تولید کردند نسبت به زمانی که اسکوات استاندارد را اجرا کردند.

نتیجه گیری نهایی: بسیاری از پاورلیفترها از باکس اسکوات استفاده می کنند برای تقویت قدرتشان در اجرای اسکوات. ظاهراً باکس اسکوات به این مسئله کمک می کند، چنانچه بر اساس تجربه، مشخص شده به افراد کمک می کند تا اسکوات را با نیرو و توان بیشتری اجرا کنند.

استفاده عملی: هرازگاهی این حرکت را در برنامه تمرین پای خود جای دهید، که در نتیجه بتوانید مقدار وزنه بیشتری را در اسکوات هم جابجا کنید. برای انجام این کار، یک جعبه یا یک میز پرس را پشت خود قرار دهید، با ارتفاعی که وقتی روی آن می نشینید، ران پایتان در حالت موازی با زمین قرار گیرد. هنگام پایین رفتن باسن را به سمت میز، مسیر حرکت را بصورت معکوس به بالا و حالت ایستاده بازگردید. از نشست کامل روی میز یا جعبه خودداری کنید، چرا که می تواند فشار بیش از اندازه ای بر ستون فقرات شما وارد کند. باکس اسکوات به این دلیل که به شما می آموزد چطور بطور صحیح به حالت اسکوات بنشینید، کمک خواهد کرد برای اینکه فرم حرکتی خود را در اجرای اسکوات کامل کنید.

نوشته حرکت باکس اسکوات اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

استن افردینگ قوی ترین بدنساز حرفه ای

$
0
0
استن افردینگ قوی ترین بدنساز حرفه ای

استن افردینگ رکورددار پاورلیفتینگ شد.

استن افردینگ ملقب به کرگدن سفید به عنوان یکی از قوی ترین بدنسازان حرفه ای حال حاضر جهان، موفق به ثبت رکورد جدیدی در رشته پاورلیفتینگ شد.

وی چندی پیش در خلال برگزاری یک دوره از رقابت های پاورلیفتینگ RAW (بدون لوازم) در دسته 125 کیلوگرم شرکت کرد و رکوردهایی را به ثبت رساند که عبارت بود از: 5/388 کیلو گرم اسکات، 6/275 کیلوگرم پرس سینه و 5/348 کیلو گرم ددلیفت.

او در مجموع با جابجا کردن 5/1012 کیلوگرم وزنه در این 3 حرکت مذکور، کارنامه قابل توجهی را از خود بر جای گذاشت.

گفتنی است که یکی دیگر از بدنسازان حرفه ای برجسته که در رشته پاورلیفتینگ موفق ظاهر شده، جانی جکسون می باشد.

17 سال انتظار

استن افردینگ در سال 1992 در رقابت های NPC جوانان حضور یافت و مقام ششم را در دسته سنگین وزن از آن خود نمود و پس از آن تلاش خود را برای به دست آوردن کارت حرفه ای دنبال نمود تا این که پس از 17 سال انتظار در رقابت های NPC رده سنی پیشکسوتان، ضمن کسب مقام قهرمانی دسته فوق سنگین وزن عنوان اوورال (قهرمان قهرمانان) را نیز از آن خود نمود و پس از آن بود که کارت حرفه ای اش را دریافت نمود.

رقابت های حرفه ای

وی پس از کسب کارت حرفه ای در 3 مسابقه حرفه ای که در سال های 2010 و 2011 انجام شد، حضور یافت و بهترین عنوانش کسب مقام نهم رقابت های 2011 فلکس بود که در آن«اوان سنتوپانی» قهرمان شد.

وضعیت کرگدن سفید

افردینگ ملقب به«کرگدن سفید» دارای 43 سال سن و 183 سانتی متر قد می باشد.

وی صاحب یک شرکت مخابراتی می باشد که بیش از 100 کارمند داشته و از نظر سرمایه، در سطح بالایی قرار دارد و تحصیلات دانشگاهی اش در رشته روان شناسی بوده است.

نوشته استن افردینگ قوی ترین بدنساز حرفه ای اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

زیر بغل پارویی در برابر کشش سیمکش از بالا

$
0
0
زیر بغل پارویی در برابر کشش سیمکش از بالا

کدامیک برای دستیابی به پهنای بیشتر در عضلات پشت بهتر است؟ سیمکش از بالا یا زیر بغل پارویی

فرضیه رایج: طرفداران حرکات پارویی بر این مسئله توافق دارند که حرکات پارویی برای ساختن عضلات پشتی پهن و ضخیم، بسیار موثرند. آن ها تمام بخش های لاتسیموس را تحت فشار قرار می دهند و همینطور اغلب عضلات پشت را، از جمله بخش میانی ترپز، رومبوید و ترس ماژور.

در مقابل، طرفداران حرکات کششی هم معتقدند، کشش سیمکش از بالا و همینطور بارفیکس، از جمله بهترین حرکات هستند برای ساختن پهنای بیشتر در عضلات لاتسیموس، بدلیل کشش بالایی که بر آن اعمال می کند و زاویه حرکت دست در طول پایین کشیدن میله.

بررسی تحقیقات انجام شده:

«مطالعه ای کشف کرد، وقتی افراد تمرین کرده، کشش سیمکش از بالا با فاصله زیاد بین دست ها را اجرا می کنند، تعداد بیشتری از فیبرهای عضله لاتسیموس آن ها فعال می شود نسبت به زمانی که از کشش دست برعکس با کشش سیمکش با دسته موازی استفاده می کنند.

«مطالعه ای از کالج کایروپرکتیک کانادا (تورنتو) مستقیماً فعالیت عضله لاتیسموس را در کشش سیمکش از بالا با دستان باز و زیر بغل پارویی مقایسه کرد. وقتی افراد کشش قایقی سیمکش را اجرا کردند، فعالیت عضله لاتیسموس در آن ها بیش از 40 درصد بیش از وقتی بود که کشش سیمکش از بالا با فاصله زیاد بین دست ها را اجرا کردند.

رأی نهایی: بنظر می رسد، حرکات پارویی، حرکات بهتری برای تحریک تعداد بیشتری از فیبرهای عضله لاتیسموس بشمار می آیند و در نتیجه کمک می کنند به ساختن پشتی بزرگتر.

استفاده عملی: اغلب جلسات تمرین پشت خود را با حرکات پارویی شروع کنید، این کمک خواهد کرد برای اینکه بار کاری بیشتری را بر عضلات لاتسیموس اعمال کنید که نتیجه آن افزایش سایز عضلانی خواهد بود. هر چند در مطالعه دانشمندان کانادایی تنها از کشش قایقی سیمکش استفاده بیشترین قدرت را دارد و از دیگر حرکات پارویی در اواسط و اواخر تمرین بهره بگیرید. همینطور باید از انواع مختلف حرکات کششی از بالا یا بارفیکس هم بهره بگیرید و گاهی هم تمرین را با آن ها شروع کنید. اگر نمی توانید بیش از 10 تکرار بارفیکس اجرا کنید، آن را در ابتدای تمرین قرار دهید، که در نتیجه بتوانید تعداد تکرارهای کافی را برای تحریک رشد عضلانی اجرا کنید.

نوشته زیر بغل پارویی در برابر کشش سیمکش از بالا اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

جلو بازو هالتر دست باز یا دست جمع؟

$
0
0
جلو بازو هالتر دست باز یا دست جمع؟

جلو بازو هالتر

برای پاسخ بهتر به این سوال بهتر است ابتدا این دو نوع متفاوت اجرا را با هم مقایسه کنیم. جلو بازو هالتر با فاصله کم بین دست ها سر بلند دو سر بازو را بیشتر تحت فشار قرار می دهد، یعنی همان بخشی که ایجاد کننده پیک جلو بازو ست. از سوی دیگر استفاده از فاصله بیشتر بین دست ها در حرکت جلو بازو با هالتر امکان استفاده از وزنه های بیشتر و اعمال فشار بیشتر بر سر داخلی دو سر بازو را فراهم می کند.

  • عضلات جلو بازو تشکیل شده از دو سر که از دو نقطه مجزا در استخوان کتف شروع می شود، ولی در نهایت با یک تاندون مشترک به مفصل آرنج اتصال می یابد. هر چند کار مجزا روی این دو سر غیر ممکن است ولی می توانید با استفاده از تغییر فرم اجرای حرکات از جمله تغییر فاصله بین دست ها فشار بیشتری را به هر یک از سرهای مورد نظر اعمال کنید.
  • وقتی هالتر را با فاصله حدود عرض شانه بین دست ها می گیرید، بازوها در حالتی قرار می گیرد که حالت طبیعی آناتومی بدن است، یعنی مستقیم به سمت پایین بدون چرخش به طرفین.
  • وقتی هالتر را با فاصله بیش از عرض شانه بگیرید، دست ها ار مفصل شانه کمی به سمت بیرون می چرخند، که به عنوان چرخش خارجی شناخته می شود. هر چه فاصله دست ها از هم بیشتر باشد، چرخش خارجی بیشتر خواهد بود و سر داخلی (کوتاه دو سر) بیشتر در حرکت درگیر می شود. ضمن اینکه این نوع گرفتن کمی مسیر حرکت هالتر را کوتاهتر کرده و به شما امکان می دهد از وزنه های کمی بیشتر استفاده کنید.
  • وقتی فاصله دست ها نسبت به هم کمتر از عرض شانه باشد، بازوها کمی به سمت داخل می چرخند، که به عنوان چرخش داخلی نامیده می شود. هر چه فاصله دست ها کمتر باشد، چرخش داخلی بیشتر خواهد بود و سر خارجی(بلند) دو سر بیشتر درگیر می شود، که بخش اصلی از پیک بازو به دلیل همین سر از عضله است.
  • در نهایت می توان پیروز نهایی این مقایسه را اجرای حرکت با فاصله کم بین دست ها به حساب آورد. به این دلیل که اغلب افراد می خواهند پیک بزرگتری در جلو بازوهای خود داشته باشند و سربلند دو سر بخش مهمی از سایز جلو بازو را تشکیل می دهد، بهترین انتخاب تمرکز بیشتر روی اجرای حرکت جلو بازو هالتر با فاصله کم بین دست ها می باشد. یعنی گرفتن میله با فاصله کمتر از عرض شانه بین دست ها.
  • با این وجود بهترین راه برای ساختن حجمی متناسب در کل بازوها تغییر متناوب شیوه قرار دادن دست ها روی میله هالتر است، بین گرفتن با فاصله کم، گرفتن با فاصله متوسط و گرفتن با فاصله بیش ار عرض شانه. در حالی که فاصله کمتر بین دست ها برای تمرکز روی سربلند دو سر بازو برای توسعه بیشتر پیک جلو بازو بهتر است، فاصله استاندارد بین دست ها روی هر دو سر بازو فشار می آورد و فاصله زیاد بین دست ها نه تنها بهترین فشار را روی سر کوتاه جلو بازو اعمال می کند، بلکه به شما امکان می دهد تا از وزنه کمی بیشتری استفاده کنید برای افزایش بار کاری روی جلو بازو.

نوشته جلو بازو هالتر دست باز یا دست جمع؟ اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

جارم مادور

$
0
0
جارم مادور

جارم مادور : تجربه کاهش سالم چربی های احشایی و سرسخت

نام: جام مادور قد: 185 سانتیمتر ساکن: آمریکا مقام: سوم نمایش اور لاندو در مسابقات آماتوری: NPC 2013

جارم مادور که سالیان سال از اضافه وزن رنج می برد در 4 ماه پایانی سال 2012 به یک باره تصمیم گرفت که برای همیشه از شر چربی های مزاحم خلاص شود. او حدودا در مدت زمان یک سال توانست 30 کیلوگرم از وزنش را کاسته و عضلات آهنینی که در زیر این پرده ناخوشایند – یعنی همان بافت چربی – پنهان شده بود را نمایان کند. با ما همراه باشید تا راز و رمز این کاهش وزن سالم را از زبان خودش جویا شویم.

جارم مادور : من از همان ابتدای دوره نوجوانی وزنم نسبت به سایر همکلاسی هایم خیلی بیشتر بود و تنها حرکت ورزشی را که می توانستم در زنگ ورزش انجام دهم فقط آویزان شد از بارفیکس و شاید اجرای یک الی 2 تکرار شنا سوئدی بود. این موضوع ناخوشایند هر سال که می گذشت شدتش وخیم تر شده و بسیار مرا آزار می داد. در سال آخر دانشگاه بودم که به طور اتفاقی مجله ای در خصوص فیتنس و تناسب اندام را خریداری و برای چندین ساعت در طول روز به عکس های این ژورنال نگاه انداختم و با خود عهد کردم که هر چه سریع تر از این وضعیت بسیار نامطلوبی که در نحوه زندگی ام حاکم شده آزاد شوم.

بله دقیقا نگاه کردن به تصاویر افراد خوش هیکل این مجله، به من انگیزه داد تا وارد سبک جدیدی و تازه ای از زندگی شده و بار دیگر از مادرم متولد شوم. دو هفته بعد در یک باشگاه بدنسازی ثبت نام نمودم و خودم با اطلاعاتی که از سایت های اینترنتی معتبر و خواندن مجلات کسب می کردم توانستم ایده ال ترین سبک تمرینات کار با وزنه و رژیم غذایی مناسبی که به درد من بخورد را به کار ببندم.

من برای ماه اول فقط با انجام تمرینات هوازی (قلبی عروقی) و رژیم غذایی کم کالری توانستم در حدود 4 کیلوگرم از اضافه وزنم را کاهش دهم. در ماه دوم، تمرینات بدنسازی را هم به رژیم غذایی و تمرینات هوازی اضافه نموده تا فرم ظاهری عضلاتم نیز بهبود بخشیده شود. در پایان ماه دوم بود که با بررسی هایی که از سایت بادی بیلدینگ و بادی اسپیس به عمل آوردم متوجه شدم که مصرف مکمل های غذایی تاپ و استاندارد می تواند به کلی فرآیند چربی سوزی و عضله سازی را سرعت ببخشند به خاطر همین موضوع با یک پزشک تغذیه مشورت نمودم و پس از اتمام آزمایش کامل خون، او اجازه مصرف این دسته از تکمیل کننده های غذایی را به من داد. شاید باورتان نشود ولی من در طول یک سال با رعایت 3 رکن اصلی و تعیین کننده فرآیند کاهش وزن (رژیم غذایی، ورزش با ضربان بالای قلب و کمک گرفتن از مکمل های غذایی) نه تنها وزنم را از 120 کیلوگرم به 90 کیلوگرم رساندم، بلکه مجوز حضور در چند مسابقه آماتوری داخلی را نیز کسب نمودم.

ورزش هوازی که من برای خودم از اینترنت طراحی و تنظیم نمودم شامل کار با لدرمیل، استپ، دوچرخه ثابت و تردمیل با شیب منفی می شد. در شروع نمی توانستم بیشتر از 15 دقیقه با این وسایل کار کنم. اما با خود تصمیم گرفتم که هر جلسه، یک دقیقه به این 15 دقیقه بیافزایم و پس از این که کمی وزنم را کاهش داده و عضلاتم تقویت شد به راحتی توانستم در یک جلسه تا 40 دقیقه با شدت نسبتا زیاد با این وسایل کار کنم. البته من هفته ای سه جلسه نیز قبل از صبحانه با معده خالی در فضای آزاد و سرسبز اطراف خانه مان به صورت اینتروال می دویدم.

رژیم غذایی جارم مادور:

وعده اول: 30 گرم پودر خالص پروتئین ایزوپیور با درصد کربوهیدرات صفر

وعده دوم: 10 عدد سفیده تخم مرغ، 30 الی 50 گرم بلغور جوی دو سر

وعده سوم: 50 گرم جوجه و مقداری کلم بروکلی

وعده چهارم: دقیقا همانند وعده سوم

وعده پنجم: 50 گرم برنج قهوه ای، 50 گرم جوجه (وعده قبل از تمرین)

وعده ششم: یک عدد موز، 50 گرم پودر خالص پروتئین ایزوپیتور بلافاصله پس از تمرین

وعده هفتم: 50 گرم ماهی و مقداری لوبیا سبز

وعده هشتم: یک پیمانه پودر پروتئین کازئین

مکمل های غذایی مصرفی:

پودر پروتئین با درصد کربوهیدرات صفر، آمینو اسید قرص، ال کارنتین مایع، گلوتامین میکرونایز شده، دی آسپارتیک اسید، CLA، چربی سوزی محرک و مولتی ویتامین

جدول برنامه تمرینی

روز اول: سینه

حرکت                                                              ست                                 تکرار

پرس سینه دمبل                                       4                              15

پرس بالا سینه دمبل                                   4                              15

پرس زیر سینه هالتر                                   4                              15

فلای سینه                                              4                              15

روز دوم: پشت

حرکت                                                              ست                                  تکرار

بارفیکس دست پهن دستگاه                           4                              15

زیر بغل سیم کش دست پهن                         4                              15

زیر بغل قایقی                                          4                              15

زیر بغل تی بار                                          4                              15

روز سوم: پا و شکم

حرکت                                                              ست                                  تکرار

اسکوات اسمیت                                        4                              20

ددلیفت                                                 4                              20

پرس پا                                                  4                              20

جلو پا سیم کش                                       4                              20

کرانچ                                                    4                              25

زیر شکم خلبانی                                        4                              25

روز چهارم: سرشانه

حرکت                                                              ست                                 تکرار

صلیب دمبل جانب                                     4                              15

پک دک                                                 4                              15

پرس شانه دمبل                                        4                              15

روز پنجم: بازو

حرکت                                                              ست                                  تکرار

پشت بازو کامل ایستاده                                4                              15

پشت بازو هالتر پرسی                                  4                              15

جلو بازو دمبل تناوبی                                  4                              15

جلو بازو دمبل چکشی جفت                          4                              15

جلو بازو هالترEZ                                      4                              15

نوشته جارم مادور اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.


۲۵ مرد کوتاه قد برتر تاریخ بدنسازی

$
0
0
25 مرد کوتاه قد برتر تاریخ بدنسازی

غول کشها ... بررسی 25 مرد کوتاه قد برتر تاریخ بدنسازی

مسئله قد و طول قامت همواره یکی از مسائل مورد توجه در ظاهر افراد بشمار می آید تا جایی که در سنین نوجوانی و جوانی اغلب پسران و دختران در پی راههایی هستند برای اینکه به قد بلندتری دست یابند. شاید این مسئله جدیدی نباشد و در تمام طول تاریخ اینطور بوده. در واقع این به غریزه افراد بر می گردد؛ چرا که قد بلند مشابه سایز بدنی بزرگ بطور ناخود آگاهانه بعنوان نمادی از قوای جسمانی بیشتر هم بشمار می آید، هر چند که در عالم واقعیت شاید چندان هم صحت نداشته باشد حداقل در دنیای بدنسازی و دیگر ورزش های قدرتی اغلب اینگونه نیست.

در واقع شما بدنسازان حرفه ای موفق بسیار کمی را می بینید که بیش از 180 سانتیمتر باشند، بخصوص در سال های اخیر شاهدیم که تمام مردان برتر المپیا قدی حدود 175 سانتیمتر دارند، شاید تنها با اختلاف دو تا سه سانتیمتر کمتر یا بیشترو جالب این است که ثابت شده افراد کمتر از 168 سانتیمتر در رشته پرورش اندام موفق تر از بدنسازانی هستند که بیش از 182 سانتیمتر قد دارند و این در حالیست که قد کمتر از 168 سانتیمتر بطور معمول در عرف جامعه برای مردان، قد کوتاهی بشمار می آید ولی خوشبختانه در دنیای بدنسازی افرادی با این رنج قدی هم می توانند به خوبی پیشرفت کنند. و به بالاترین سطوح ورزشی صعود کنند، در واقع طبق معمول از این جهت هم در دنیای بدنسازی قوانین معمول، شکسته شده و معنایی ندارد !

از این رو در ادامه به معرفی 25 مرد برتر تاریخ بدنسازی که قدی کمتر از 168 سانتیمتر داشته اند پرداخته ایم. 10 فرد برتری که بطور دقیق به آن ها پرداخته ایم، مردانی هستند که مقامهای مهم بسیاری را در رقابت با مردانی که گاهی بیش از 15 سانتیمتر بلند تر از آن ها بوده اند کسب کرده اند، در این جمع سه قهرمان مسترالمپیا و چند نائب قهرمان المپیا هم داریم که به احتمال زیاد همه شما با نام آن ها آشنایی دارید ولی شاید تا به حال نمی دانستید که قدی کمتر از 168 سانتیمتر دارند.

همانطور که گفته شد این لیست به مردان کمتر از 168 سانتیمتر تعلق دارد و حتی مردانی که دقیقاً 168 سانتیمتر بوده اند هم در این لیست جای نداده ایم، افرادی چون لری اسکات، سمیر بنوت، ریچ گاسپاری یا برنچ وارن. معیار انتخاب هم کیفیت بدنی و هم موفقیت های بوده که این افراد در رقابت با مردان بلند قد قامت تر از خود کسب کرده اند و در واقع فارغ از طول قامت شان، نامشان در میان بهترین بدنسازان تاریخ ثبت شده. بدنسازانی که اصطلاحاً به " غول کشها " معروفند" !


10- رونی راکل

قد: 165 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمان سه رقابت حرفه ای (در سال های 2006، 2010، 2011)

در سال های ابتدایی صعود به رده حرفه ای، راکل اغلب نادیده گرفته می شد. در اولین دو حضورش در مسترالمپیا حتی موفق نشد در رده بندی رقابت جای گیرید. ولی در سال 2010 زمانی که در مسترالمپیا مقام ششم را از آن خود کرد، غول های شگفت انگیزی را پشت سر گذاشت از جمله کای گرین، ویکنور مارتینز، و تونی فریمن.

بدنساز 100 کیلویی ژومنها، آن قدر سایز عضلانی قابل توجهی داشت که توانست مردانی را که تا 20 کیلوگرم از خودش سنگین تر بودند از میدان به در کند. بخصوص از نمای جلو، با تناسب بالا و عضلات کاملی که به نمایش می گذارد، می تواند بر هر رقیبی غلبه کند. سال گذشته به نوعی موفق ترین سال حرفه او بود با یک قهرمانی، دو نائب قهرمانی، و یک مقام سومی – و اثباتی بر اینکه در حال حاضر می توان او را موفق ترین بدنساز کوتاه قد دنیا بشمار آورد.

باید دید که آیا امسال هیدتادایاماگیشی، فلکس لوئیس یا غول کش دیگری می تواند خود را بالاتر او مطرح کند؟


9- پورتر کوترل

قد: 165 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمان پنج رقابت حرفه ای (در سال های 1992 و 1993)

پورتر کوترل در سال 1992 زمانی که در اولین دو رقابت حرفه ای زندگی اش عنوان قهرمانی را از آن خود به چنگ آورد، نگاه همه را به سوی خود خیره کرد. دومین رقابت، رقابت حرفه ای شیکاگو بود، که این آتش نشان 90 کیلویی، بر 29 رقیب خود غلبه کرد، از جمله دو حرفه ای تازه وارد و مستعد دیگر یعنی رونی کلمن و کوین لورون. در حالی که کورتل حجم حیرت انگیزی نداشت ولی در عوض با تناسب کاملی که به نمایش می گذاشت می توانست پیروز هر رقابتی باشد.

سال 1993، او در کارنامه درخشان تری را برای خود رقم زد و سه عنوان حرفه ای را از آن خود کرد در رقابتهای که هیچیک کمتر از 22 شرکت کننده نداشت. حتی در صفی از رقبا که مملو از غول های حجم بود باز هم داوران او را سزاوار پیروزی می دانستند، چنانچه در مسترالمپیای 94 هم به عنوان چهارمی دست یافت. او تا 1999 به رقابت ادامه داد، و در آخرین حضورش عنوان سومی رقابت حرفه ای تورنتو را از آن خود کرد و 25 مرد صاحب نام دیگر دنیای حرفه ای را پشت سر گذاشت.


8- دنی پادیلا

قد: 155 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمان مستر USA1975 و مستر آمریکا 1997

نائب قهرمان کاپ حرفه ای جهان 1978

نائب قهرمان شب قهرمانان 1979

دنی پادیلا تنها یک غول کش عادی نبود ! بلکه اساساً این لقب اولین بار به او داده شد در حالی که تنها با قد 155 سانتیمتر موفق به قهرمانی در رقابت های مستر USA و مستر آمریکا 1975 و 1977 شد در حالی که کوتاه قد ترین مرد هر دو رقابت بشمار می آمد.

او هرگز در یک رقابت حرفه ای به قهرمانی نرسید، ولی بین سال های 1978 و 1980 در پنج رقابت حرفه ای جزو سه مرد برتر رقابت بود، و بسیاری معتقد بودند با 78 کیلوگرم وزن و بدنی بسیار خشک در مسترالمپیای جنجالی سال 1981، سزاوار قهرمانی بود نه مقام پنجمی.

پس از چهار سال عدم حضور در رقابت، پادیلا سال 1990 به صحنه بازگشت در سن 39 سالگی و در شش رقابت حرفه ای جزو 5 مرد برتر قرار گرفت. در همان سال در رقابت سنگین شب قهرمانان که مقام که مقام قهرمانی آن به مرد هفتم حاضر در همین لیست رسید، در جای سوم ایستاد و 23 رقیب حرفه ای را پشت سر گذاشت. مثل همیشه او کوتاه قد ترین مرد حاضر روی صحنه بود و مثل همیشه قاتل غولهای بزرگ بشمار می آمد !


7- محمد بن عزیز

قد: 158 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمانی در شش رقابت حرفه ای در سال 1990 از جمله شب قهرمانان

قهرمانی در دو رقابت حرفه ای در سال 1992

قهرمان شش دوره مسترالمپیا – دوریان یتس – تنها دو شکست در رقابت های حرفه ای را در کارنامه اش دارد. دومین آن شکست در برابر لی هنی 113 کیلویی با قد 178 سانتیمتر در اولین حضورش در مسترالمپیا بود، زمانی که هنی هشتمین قهرمانی خود را در حالی که در اوج سایز عضلانی اش بود تصاحب کرد. سال پیش از آن، وقتی یتس اولین حضورش در صحنه حرفه ای را تجربه کرد، در مقابل محمد بن عزیز 158 سانتیمتری با 84 کیلو گرم وزن شکست خورد. این در حالی بود که بنظر محمد بن عزیز الجزایری اصلاً نمی دانست که از نگاه بسیاری از رقبای دیگر حرفه ای خود یک کوتوله بشمار می آید! قدرت او زیبایی بدن یک مرد کوتاه قد نبود، بلکه حجم عضلانی در حد مردانی بسیار بزرگتر از خودش بود، و چگالی سه بعدی او حاضرین و داوران را حیرت زده کرد همینطور یتس و دیگر غولهای مقابلش را. متأسفانه بن عزیز در سال 1992 تنها چند ساعت پس از هشتمین قهرمانی اش در رقابت های حرفه ای درگذشت.


6- لی لابرادا

قد: 165 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمانی در هفت رقابت حرفه ای

نائب قهرمانی در دو رقابت مسترالمپیا (سالهای 1989 و 1990)

لی لابرادا اولین حضور حرفه ایش را در شب قهرمانان 1986 تجربه کرد که با پیروزی او به پایان رسید. این شروع یک حرفه درخشان برای لابرادا بود. در طول 10 سال و حضور در 24 رقابت حرفه ای، هرگز مقامی نازل تر از پنجم بدست نیاورد – و این در حالی بود که تنها کمی بیش از 80 کیلوگرم بود در دورانی که بنظر می رسید رقبای او هر سال حضور روی صحنه بطور قابل، توجهی بزرگتر می شدند. اما او شیوه خودش را داشت، و از تقارن و خطوط هنرمندانه بدنش بعنوان بزرگترین نقاط قوتش بهره می برد در فیگورهای استادانه ای که روی صحنه اجرا می کرد.

لابرادا هفت قهرمانی حرفه ای و چهار بار جایگیری بین سه مرد برتر المپیا را در کارنامه اش ثبت کرده، با یکی از زیباترین بدن های تمام رخ


5- فرانکو کلمبو

قد: 162 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمانی رقابت مستر یونیورس 1970

قهرمان مستر جهان 1971

قهرمان مسترالمپیا در سال های 1976 و 1981

فرانکو کلمبو هرگز نتوانست بر دوست نزدیکش – آرنولد شوارزنگر – غلبه کند، ولی هرگز باعث نشد تا علیه او صحبتی کند. کلمبو در دهه هفتاد در رده سبک وزن دسته کوتاه قد سلطان مطلق رقابت ها بشمار می آمد. وشش قهرمانی اوورال را هم بین سال های 1970 تا 1981 از آن خود کرد، از جمله دو یار قهرمانی مسترالمپیا

بر خلاف اغلب هم رده های کوتاه قد خود برتری کلمبو بطور عمده بواسطه حجم خاص عضلاتش بود. پهنای عضلات لاتسیموس او حیرت انگیز بود و ضخامت سینه اش هم هنوز از جمله ضخیم ترین عضلات سینه تاریخ بدنسازی بشمار می آید. آخرین قهرمانی کلمبو در المپیا در 40 سالگی بدست آمد، پس از 5 سال عدم حضور روی صحنه و با وجود یک آسیب دیدگی جدی در ناحیه زانو – که البته بعنوان یکی از جنجالی ترین و بحث انگیز ترین رقابت های المپیای تاریخ از آن یاد می شود. ولی از سال 1969 تا 1976، بهترین بدنساز کوتاه قد دنیا به حساب می آمد، و حجم عضلات سینه و پشت او با هر کسی قابل قیاس بود حتی آرنولد.


4- کریس دیگرسون

قد: 165 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمانی رقابت مسترالمپیا آمریکا 1970

قهرمان 11 رقابت حرفه ای IFBB

قهرمان مسترالمپای سال 1982

بین سال های 1976 تا 1983، بدنسازی عرصه عرض اندام افراد سبک وزن بود، بطوری که از هشت رقابت المپیای برگزار شده در این فاصله، هفت قهرمانی به مردان کمتر از 90 کیلوگرم رسید (و نفر هشتم هم وزنی کمتر از آرنولد شوارزنگر نداشت). کریس دیگرسون موفق ترین بدنساز این دوره بود.

در 18 رقابت بین سال های 1980 تا1982، قهرمانی 10 رقابت را از آن خود کرد، و در هشت رقابت دیگر (از جمله دو رقابت مسترالمپیا) در جایگاه نائب قهرمانی قرار گرفت. آخرین پیروزی او در سن 43 سالگی بدست آمد – قهرمانی در مسترالمپیای 1982

دیگرسون دارای یک نقص قابل توجه بود (بازوهایش سایز کافی نداشت) و همزمان نقاط قوت خاصی هم داشت عضلات ساق او از بهترین عضلات ساق تمام تاریخ بشمار می آید، و بدن 86 کیلویی اش از تفکیک حیرت انگیزی در پشت و عضلات قابل توجهی در چهار سر ران برخوردار بود. مردان بسیاری که سایز بیشتری از او داشتند فکر می کردند می توانند او را شکست دهند، ولی حداقل در مسترالمپیای 1982 و 10 رقابت حرفه ای دیگر موفق به این کار نشدند.


3- محمد مکاوی

قد: 156 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمان رقابت مستر اینترنشنال سال های 1975 و 1977

قهرمان شش رقابت حرفه ای از جمله قهرمانی حرفه ای جهان در سال 1983

نائب قهرمانی مسترالمپیا در سالهای 1983 و 1984

اگر قرار باشد در مورد کسی قضاوت کنیم که با کمترین امکانات بیشترین موفقیت ها را کسب کرد، محمد مک کاوی مصری بهترین گزینه است با قد 156 سانتیمتر و تنها 72 کیلوگرم وزن، تمام غول های اوایل دهه 80 را به زیر کشید، از جمله لی هنی، برتیل فوکس، و کیسی ویاتور. در واقع، در میان پنج شکستی که هنی متحمل شد، هر پنج مورد در حضور مکاوی به وقوع پیوست (در حالی که 22 سانتیمتر بلند تر و 35 کیلوگرم سنگین تر از مکاوی بود)، از جمله در مستر المپیا 83( که مک کاوی در جای دوم ایستاد و هنی سوم شد). ولی سال پس از آن هنی نتیجه سال پیش را جبران کرد و با اولین قهرمانی خود در مسترالمپیا باعث شد تا بار دیگر محمد مکاوی در مقام نائب قهرمانی قرار گیرد.

مکاوی را می توان بزرگترین جادوگر دنیای بدنسازی بشمار آورد! او با به نمایش گذاشتن تقارن خیره کننده، کیفیتی درخشان، و فیگورهای هنرمندانه مانع می شد تا کمبود سایزش به چشم آید و داوران و حاضرین را مجبور می کرد برای اینکه او را بعنوان بهترین مرد روی صحنه بشمار آورند.


2- شاون ری

قد:167سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمانی NPC و ملی1987 در سن 22 سالگی

قهرمان آرنولد کلاسیک در 1991

نایب قهرمانی در دو رقابت مسترالمپیا در سالهای (1994 و 1996)

شاون ری تنها در دو رقابت حرفه ای به قهرمانی دست یافت، به این دلیل که تمام تمرکزش را روی تصاحب تندیس ساندو قرار داده بود. در 9 سال از 13 سال حضورش در صحنه حرفه ای IFBB، تنها در مسترالمپیا رقابت کرد، و در دوازده مرتبه حضورش در المپیا هرگز مقامی نازل تر از پنجم کسب نکرد. شاون ری 95 کیلویی غول های بسیاری را روی صحنه المپیا به زیر کشید، از جمله کوین لورون، ناصر الصوبناطی، فلکس ویلر، رونی کلمن، و جی کاتلر. تنها غول هایی هم عصر او که هرگز نتوانست بر آن ها غلبه کند لی هنی و دوریان یتس بودند، که در مجموع 14 تندیس ساندو را تصاحب کردند. او ترکیبی از حجم، فرم، و جزئیات کامل را به نمایش می گذاشت، و برای بسیاری هنوز هم ایده ال ترین ترکیب بدنی بشمار می آید.


1 - دکستر جکسون

قد : 167 سانتیمتر

موفقیت های مهم: قهرمانی در 15 رقابت حرفه ای از جمله:

قهرمانی در مستر المپیای 2008

سه بار قهرمانی در رقابت آرنولد کلاسیک

وقتی دکستر روی صحنه به اجرای فیگور می پردازد، همواره بلند تر از قد واقعی اش جلوه می کند. در واقع، عضلات لاتسموس نسبتاً کوتاه و باسن کوچک باعث شده تا میان تنه او بلند تر از بسیاری از کسانی که از او قد بلندتری دارند جلوه کند.

لقب دکستر با عنوان "تیغ". هم بواسطه کیفیت همیشگی که در عضلاتش دیده می شود، به او داده شد، فاکتور تعیین کننده در پیروزی اش در 15 رقابت حرفه ای – البته این تنها نقطه قوت دکستر نیست، بلکه حجم عضلانی قابل توجهی هم دارد. با وزن حدود 104 کیلوگرم، با قد 167 سانتیمتر بخوبی حجم عضلانی قابل قیاس با رقبای بلند تر از خودش را به نمایش می گذارد. عضلات سینه، بازو و ترپز او می تواند بر هر کسی غلبه کند، و در فیگور کول، در بین بهترین های تاریخ بدنسازی جای دارد.

لیست قهرمانانی که او بر آن ها غلبه کرده بسیار بلند است ولی مشهورترین آنها عبارتند از سه قهرمان اسبق و حال حاضر مسترالمپیا یعنی: رونی کلمن، جی کاتلر، و فیل هیث. جکسون که هنوز هم در سن 42 سالگی با قدرت روی صحنه حاضر می شود، بدون شک بهترین بدنساز کوتاه قد دنیا بشمار می آید. تا حد زیادی به این دلیل که حتی کسی تصور نمی کند قد او از سایر رقباش کوتاه تر است!


15 مرد دیگر لیست 25 نفره عبارتند از:


25-جان ناتیسشاک
قد: 166 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قرار گیری بین پنج مرد برتر در چهار رقابت حرفه ای بین سال های 1987 و 1989

24- وینس کامفورد
قد: 163 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قرار گیری بین چهار مرد برتر در چهار رقابت حرفه ای در سال های 1989 و 1990

23- شین دمورا
قد: 158 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان رقابت NPC ملی در دسته میان وزن در 19 سالگی
عنوان نائب قهرمانی در اولین حضور در رقابتهای حرفه ای در 20 سالگی

22- فردی اور تیز
قد: 163 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان مستر یونیورس 1962 در دسته کوتاه قدها
قهرمان رقابت مستر آمریکا سال های 1963 و 1964 در دسته کوتاه قدها

21- فلاویو باکیانینی
قد : 145 سانتیمتر!
موفقیت های مهم: قرار گیری بین پنج مرد برتر در دو رقابت حرفه ای در سال های 1991 و 1993
نائب قهرمان در دو رقابت مسترالمپیای در سالهای 1999 و 2000

20- استیو برسیبویس
قد: 158 سانتیمتر

موفقیت های مهم: نفر اول قهرمانی کانادا 1986
قرار گیری بین پنج مرد برتر در هشت رقابت حرفه ای بین سال های 1989 و 1992

19- یاروسلاو هوروات
قد:166 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان رقابت جهانی 1999قرار گیری بین پنج مرد برتر در پنج رقابت حرفه ای بین سال های 2001 و 2005

18- فلکس لوئیس
قد: 163 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان رقابت حرفه ای بریتانیا 2007
قرار گیری بین پنج مرد برتر در دو رقابت حرفه ای در سال 2011

17- مارک داگدیل
قد: 166 سانتیمتر
موفقیت های مهم: نفر اول رقابت قهرمانی آمریکا 2004
قرار گیری بین پنج مرد برتر در چهار رقابت حرفه ای (2006 تا 2011)

16- کوین انگلیش
قد: 160 سانتیمتر
موفقیت های مهم: مقام نائب قهرمانی در یک رقابت حرفه ای در سال 2008

قهرمانی در سه دوره رقابت مسترالمپیا در دسته 202 پوند (بین سال های 2009 تا 2011)

15- فرانسیس بئقاتو

قد:166 سانتیمتر
موفقیت های مهم: مقام ششم مسترالمپیای 1990
مقام هفتم مسترالمپیای 1991

یک مقام چهارمی و سه مقام ششمی در رقابتهای جایزه بزرگ بین سال های 1989 تا 2006

14- پیر وندنستین
قد: 163 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان رقابت مستر اینترنشنال 1973
قهرمان رقابت مستر اروپا 97
قهرمان نه رقابت بین المللی در دسته کوتاه قدها بین سال های 1961 تا 1978

13-دیوید هنری
قد: 163 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان مسترالمپیای 2008 در دسته 202 پوند

قرار گیری بین پنج مرد برتر در هشت رقابت حرفه ای بین سال های 2005 تا 2008

12- هیده تادا یاماگیشی
قد: 167 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان یک رقابت حرفه ای در سال 2010
قرار گیری بین پنج مرد برتر در یازده رقابت حرفه ای بین سال های 2006 تا 2011

11- تری پاستل
قد: 166 سانتیمتر
موفقیت های مهم: قهرمان یک رقابت حرفه ای در سال 1990
قرار گیری بین پنج مرد برتر در بیست رقابت حرفه ای بین سال های 1989 تا 1994

نوشته ۲۵ مرد کوتاه قد برتر تاریخ بدنسازی اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

۴ برنامه تمرینی برای ۴ نوع تیپ بدنی

$
0
0
4 برنامه تمرینی برای 4 نوع تیپ بدنی

برنامه تمرینی 4 نوع تیپ بدنی ویژه ماه مبارک رمضان

عده بسیاری روزه گرفتن را با ورزش کردن در تناقض می بینند و حس می کنند که نباید روزه بگیرند تا بتوانند ورزش کنند و یا اگر روزه گرفتند نباید به باشگاه رفته و ورزش کنند.

اما آیا می توان هر دو را همزمان انجام داد؟ جواب، مثبت است و تنها کافیست به خوبی این مقاله را مطالعه کرده و به اصول معرفی شده در آن پایبند باشید و هدفتان در این ماه مشخص باشد.

تمرین بیش از حد، هرگز

اولین نکته ای که باید در ماه مبارک رمضان در تمرینات خود رعایت کنید این است که هدف اصلی شما در این ماه، تلاش برای حفظ حجم و قدرت عضلانی و تا حدودی از دست دادن چربی های زائد باشد.

متأسفانه عده بسیاری به غلط، این ماه را تمرین نمی کنند و پس از گذشت یک ماه که به باشگاه می آیند مشاهده می کنند که هم شکل کلی بدنشان عوض شده و هم قدرت عضلانی تحلیل رفته و دیگر توان اجرای حرکات خود را با وزنه های قبلی ندارند که اینها همه از عوارض تمرین نکردن در این ماه است.

عده ای هم به غلط سعی دارند تا با همان شدت قبل به انجام تمرینات بپردازند که پس از گذشت چند روز، وقتی می بینند عضلاتشان دیگر توان گذشته خود را ندارد و قادر به اجرای تمرینات خود مثل قبل نیستند، دست از تمرینات می کشند.

همه این مشکلات می تواند رخ ندهد؛ اگر اصول تمرین در این ماه رعایت شود. در این ماه که خصوصا اکنون در تابستان در آن قرار داریم و باید مدت زمانی در حدود 16 الی 17 ساعت را بدون آب و غذا باقی ماند، دو خطر در کمین ورزشکاران است؛ اول، کم آبی و دهیدراسیون و دوم، کاهش ذخایر گلیکوژنی و افت قند خون.

بهترین زمان تمرین در ماه رمضان

  • نوع تیپ بدنی اندومورف:

در این ماه، بهترین زمان تمرین 45 دقیقه قبل از زمان افطار می باشد؛ چرا که هم از گرمای هوا به میزان بسیاری کاسته شده و هم شما خواهید توانست بلافاصله پس از تمرین و در زمان افطار، یک وعده غذایی خوب داشته باشید. اما این زمان بیشتر مناسب اشخاصی است که دارای تیپ بدنی اندومورف (چاق پیکر) می باشند؛ چرا که عده بسیاری هستند که توان اجرای تمرین در ساعات پایانی روزه خود را ندارند و تمرین کردن در این ساعت برای آن ها هیچ جذابیتی نخواهد داشت.

تمرین در یک ساعت مانده به افطار، بیشتر برای ورزشکارانی مفید است که دارای ذخایر چربی زیادی هستند یا به اصطلاح دارای تیپ بدنی اندومورف (چاق پیکر) هستند؛ چرا که ایشان می توانند در تمرینات خود از این ذخایر چربی به عنوان سوخت و منبع انرژی تمریناتی خود استفاده کنند و چربی های اضافی خود را از دست بدهند.

چگونه لاغر شدن و حذف چربی های اضافی شکم
  • نوع تیپ بدنی اکتومورف:

اما تیپ های بدنی اکتومورف (لاغر پیکر) بهتر است یک ساعت تا یک ساعت و نیم بعد از افطار تمرین کنند

  • نوع تیپ بدنی مزومورف:

برای مزومورف ها ( عضلانی پیکرها) نیز 2 زمان بهترین زمان می باشد که عبارت است از: آن هایی که دارای بدن های با چربی کمتر هستند و به اصطلاح دارای بدنی خشک و عضلانی هستند بهتر است مثل اکتومورف ها یک تا یک ساعت و نیم بعد از افطار تمرین کنند و آن هایی که دارای بدنی چرب تر می باشند بهتر است برای دستیابی به بدنی خشک و عضلانی و از دست دادن چربی های زائد خود حدود 45 دقیقه قبل از افطار تمرین کنند.

4 برنامه تمرینی

پس می بینید به هیچ عنوان نمی توان برای همه در این ماه، یک برنامه و یک زمان تمرینی لحاظ نمود. در این مقاله ما 4 برنامه تمرینی برای 4 نوع تیپ بدنی متفاوت ارائه خواهیم نمود.

برنامه تمرینی ویژه اندومورف ها (چاق پیکرها)

بهترین زمان تمرین 45 دقیقه قبل از افطار

  • تعداد جلسات تمرین در هفته: چهار جلسه
  • روز اول: سینه – پشت بازو
  • روز دوم: زیر بغل – جلو بازو
  • روز سوم: سرشانه – ساق پا
  • روز چهارم: جلو پا – پشت پا
  • روزهای تمرین در هفته: شنبه، یکشنبه، سه شنبه، چهار شنبه
  • روزهای استراحت: دوشنبه، پنجشنبه، جمعه
  • گرم کردن و اجرای حرکات کششی قبل از شروع برنامه های تمرین الزامی است.

برنامه تمرین روز اول

  1. پرس سینه با دمبل 8×2 و 12×2
  2. پرس بالا سینه با هالتر سوپرست با فلای سینه دمبل 9×3
  3. کراس اوور 12×2
  4. پشت بازو سیم کش جف 10× - 12×1
  5. پشت بازو تک دمبل خم 10×3
  6. شکم میز خم 35×3
  7. دوچرخه یا تردمیل 12 دقیقه

برنامه تمرینی روز دوم

  1. زیر بغل سیم کش از پشت 8 ×2 . 12×2
  2. زیر بغل کششی H سوپرست قایقی 9×3
  3. زیر بغل سیم کش تک دست از بالا 12×2
  4. جلو بازو سیم کش ایستاده 8×1 و 12×2
  5. جلو بازو سیم کش فیگوری 10×3
  6. زیر شکم خوابیده 25×3
  7. دوچرخه یا تردمیل 12 دقیقه

برنامه تمرینی روز سوم

  1. پرس سرشانه با دستگاه یا با اسمیت از جلو 8×1 و 10×2
  2. نشر از جانب با سیم کش تک دست 12×2
  3. نشر خم سیم کش تک دست 12×2
  4. ساق پا ایستاده دستگاه 25×3
  5. شکم کرانچ 20×3
  6. پهلو با سیم کش از بالا تک دست 40×2
  7. دوچرخه یا تردمیل 12 دقیقه

برنامه تمرینی روز چهارم

  1. هاگ با دستگاه 8×2 و 12×2
  2. جلو پا 15×3
  3. پشت پا 15×3
  4. زیر شکم خلبانی 15×3
  5. پهلو با چوب 50×3
  6. دوچرخه 12 دقیقه

برنامه تمرینی ویژه اکتومورف ها (لاغر پیکرها)

  • بهترین زمان تمرین: 5/1 ساعت بعد از افطار
  • تعداد جلسات تمرین در هفته: 3 جلسه
  • روز اول: سینه – زیر بغل
  • روز دوم: سرشانه – پشت بازو
  • روز سوم جلو پا، پشت پا و جلو بازو
  • روزهای تمرین در هفته: روزهای زوج
  • روزهای استراحت در هفته: روزهای فرد + جمعه
  • گرم کردن اجرای حرکات کششی قبل از شروع برنامه های تمرینی الزامی است.

برنامه تمرینی روز اول

  1. پرس بالا سینه با هالتر 6- 8- 10
  2. پرس سینه با هالتر 6- 6- 8
  3. شنا سوئدی 10×2
  4. زیر بغل سیم کش از جلو 8- 10- 12
  5. زیر بغل قایقی 8- 8- 10
  6. زیر بغل دمبل تک خم 8×2

برنامه تمرینی روز دوم

  1. پرس سرشانه با دمبل 6- 8- 10
  2. نشر از جانب دمبل 8×2
  3. نشر خم دمبل 8×2
  4. پشت بازو دمبل تک جفت دست پرس 8- 10- 12
  5. پشت باوز سیم کش ایستاده 8- 10- 12
  6. شکم میز خم 20×3

برنامه تمرینی روز سوم

  1. پرس پا 8- 10- 12
  2. جلو پا دستگاه 8- 10- 12
  3. پشت پا دستگاه 8- 10- 12
  4. جلو بازو هالتر ایستاده 6- 8- 10
  5. جلو بازو هالتر لاری 7- 7- 10
  6. زیر شکم خوابیده 20×3

برنامه تمرینی ویژه مزومورف ها (عضلانی پیکرها)

  • بهترین زمان تمرین: 5/1 ساعت بعد از افطار
  • تعداد جلسات تمرین: 5 جلسه در هفته
  • روز اول: زیر بغل – شکم
  • روز دوم: سینه – سرشانه
  • روز سوم: جلو پا – پشت پا
  • روز چهارم: پشت بازو – جلو بازو
  • روزهای استراحت در هفته: دوشنبه و جمعه
  • گرم کردن و اجرای حرکات کششی قبل از شروع برنامه های تمرینی الزامی است.

برنامه تمرینی روز اول

  1. زیر بغل هالتر خم 6- 8- 10- 12
  2. قایقی+ کششی H 8×3
  3. زیر بغل سیم کش از جلو دست برعکس 6- 8- 10
  4. زیر بغل سیم کش از جلو دست باز 8- 10- 12
  5. شکم کرانچ 20×3
  6. زیر شکم خلبانی 20×3
  7. تردمیل یا دوچرخه 10 دقیقه

برنامه تمرینی روز دوم

  1. پرس سینه با هالتر 6- 8- 10- 12
  2. پرس بالا سینه هالتر+ فلای بالا سینه دمبل 8×3
  3. پرس زیر سینه دمبل 8×3 و 12×1
  4. پرس سرشانه هالتر از پشت 6- 8- 10- 12
  5. نشر از جانب دمبل 7×1 و 10×2
  6. نشر خم دمبل 7×1 و 10×2

برنامه تمرینی روز سوم

  1. اسکوات 6- 8- 10- 12
  2. پرس پا 6- 8- 10
  3. جلو پا 8×2 و 12×2
  4. پشت پا 8×2 و 12×2
  5. ساق پا ایستاده 20×3
  6. ساق پا نشسته 20×2
  7. دوچرخه 10 دقیقه

برنامه تمرینی روز چهارم

  1. پشت بازو هالتر خوابیده 6- 8- 10- 12
  2. پشت بازو سیم کش 8- 10- 12
  3. جلو بازو هالتر EZ ایستاده 6- 8- 10- 12
  4. جلو بازو جفت دمبل میز شیبدار 8- 8- 10
  5. جلو بازو دمبل تک خم+ پشت بازو دمبل تک خم 8×3
  6. ساعد از پشت با هالتر ایستاده 20×2

برنامه تمرینی ویژه نوع تیپ بدنی مزواندومورف ها (عضلانی دارای چربی زیاد)

  • بهترین زمان تمرین: 30 تا 45 دقیقه قبل از افطار
  • تعداد جلسات تمرین: 5 جلسه در هفته
  • روز اول: سرشانه – شکم
  • روز دوم: زیر بغل – پشت بازو
  • روز سوم: سینه – جلو بازو
  • روز چهارم: جلو پا – پشت پا
  • روزهای استراحت: دوشنبه و جمعه
  • گرم کردن و اجرای حرکات کششی قبل از شروع برنامه های تمرینی الزامی است.

برنامه تمرینی روز اول

  1. پرس سرشانه هالتر از جلو 8×2 – 10×1
  2. نشر از جانب + نشر خم 8×3
  3. کول با هالتر+ کول با سیم کش 8×2
  4. شکم میز خم 25×3
  5. زیر شکم خلبانی 20×2

برنامه تمرینی روز دوم

  1. زیر بغل سیم کش از جلو دست باز 8×1 و 12×2
  2. زیر بغل قایقی+ تی بار 8×2
  3. زیر بغل دمبل تک خم+ سیم کش دست از بالا 8×2
  4. پشت بازو هالتر بالای سر 7×2 - 12×2
  5. پشت بازو سیم کش جفت 8×2 - 12×2

برنامه تمرین روز سوم

  1. پرس بالا سینه با هالتر 8- 10- 12
  2. پرس سینه با دمبل + فلای بالا سینه دمبل 8×3
  3. کراس اوور 12×2
  4. جلو بازو سیم کش ایستاده 8×1 - 12×2
  5. جلو بازو تک لاری + تک دمبل خم 8×3

برنامه تمرینی روز چهارم

  1. هاگ پا 8- 10- 12
  2. جلو پا ماشین 8×2 - 12×2
  3. پشت پا ماشین 8×2 - 12×2
  4. میان پا دمبل 10×2
  5. کرانچ (شکم) 20×3

نوشته ۴ برنامه تمرینی برای ۴ نوع تیپ بدنی اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

دقایقی با ویکتور مارتینز

$
0
0
دقایقی با ویکتور مارتینز

نام: ویکتور مارتینز

تاریخ تولد: 29 جولای 1973
سن: 41 سال
محل تولد: جمهوری دومینیکن
محل اقامت: نیویورک، آمریکا
قد: 175 سانتیمتر
وزن در دوران رقابت: بین 111 تا 125 کیلوگرم
وزن در دوران حجم: بین 125 تا 148 کیلوگرم
دریافت کارت حرفه ای: سال 2000
اولین تجربه ای حرفه ای: مقام هشتم رقابت های شب قهرمانان 2001

از عناوین برتر ویکتور مارتینز: قهرمان رقابت های شب قهرمانان سال 2003، قهرمان نمایش قدرت 2004، سوم نیویورک و پنجم مسترالمپیای 2005، سوم آرنولد کلاسیک و سوم مسترالمپیای 2006، قهرمان آرنولد کلاسیک و نایب قهرمان مسترالمپیای 2007، قهرمان آرنولد کلاسیک اروپایی و چهارم مسترالمپیای 2011، قهرمان تورنتو و نایب قهرمان نیویورک 2013، قهرمان تامپا و چهارم آرنولد کلاسیک 2014 و ...

بازوهای بزرگ می خواهید؟

  • هر از چندی مقالاتی در نشریه ها چاپ می شود که تمرین بازوی دیوانه واری را چاپ کرده اند و وعده می دهند که در عرض 2 هفته با چنان برنامه ای می توانید به افزایش سایز بیش از 2 سانتیمتری در بازوهای خود دست یابید! دوست دارم به بازوهای بزرگتری دست یابم ولی بنظر می آید چنین وعده هایی بیش از آن باشد که بتوان باور کرد.

ویکتور مارتینز: بله، این وعده ها بیش از آن است که قابل باور باشد. تنها زمانی که شاید یک نفر بتواند بیش از دو سانتیمتر در عرض دو یا سه هفته بر سایز بازوی خود بیافزاید زمانی است که برای اولین بار تمرین با وزنه را شروع کرده باشد، و البته در عین حال ژنتیک بسیار خوبی هم داشنه باشد. حتی اگر ژنتیک خیلی خوبی هم در بازوهایتان نداشته باشد، باز هم نیازی به برنامه های تمرین دیوانه وارا ندارید، که از شما می خواهند شش ساعت در باشگاه بمانید ( بله، من برنامه هایی را دیده ایم که به افراد توصیه می کنند چند سوپرست را هر یک ساعت یک بار انجام دهند برای حدود شش ساعت!). انجام تمرین با بهره گیری از حرکات پایه با فرمی مناسب، باعث تحریک رشد خواهد شد. این حرکات پایه، جلو بازو با هالتر، جلو بازو با دمبل، جلو بازو چکشی، جلو بازو لاری، پشت بازو خوابیده با هالتر، پشت بازو با دمبل نشسته از پشت سر، پرس دست جمع و انواع دیپ را شامل می شود. میان برها و وعده های واقعی را فراموش کنید.

همچنین نیاز دارید بدانید که همواره«تمرین» بیشتر به معنی«نتیجه» بهتر نیست، بخصوص وقتی صحبت از گروه های عضلانی کوچکی باشد مثل بازو که وقتی روی دیگر بخش های بدن تمرین می کنید هم در حال استفاده از آن هستید زمانی من از رشد بازوهایم راضی نبودم و تصمیم گرفت پنج حرکت برای هر یک از این بخش ها انجام دهم، دو بار در هفته، پس از دو ماه، هیچ رشدی در آن ها ندیدم. و در اصل بنظرم آمد که حتی کمی از سایز آن ها کاسته شده! بنابراین به تمرین یک بار در هفته روی آن ها بازگشتم، یا حتی یک هفته در میان. و دوباره رشد آن ها شروع شد.

باید صبور باشید، حرکات مناسبی انتخاب کنید، از فرم مناسبی استفاده کنید و به استراحت و تغذیه تان اهمیت دهید. بسته به ژنتیک تان، شاهد رشد آن ها خواهید بود.

مرکز بدنسازی دنیا !

  • برای سال های طولانی، کالیفرنیا مرکز بدنسازی دنیا بود. بنظر می رسید که تمام بدنسازان بزرگ در آنجا زندگی و تمرین می کردند. حالا، بهترین بدنسازان حرفه ای در نقاط مختلف پخش شده اند. با این حال باز هم ساحل شرقی کالیفرنیا دارای بدنسازان مطرح بیشتری نسبت به دیگر بخشهاست دلیل این مسئله را در چه می دانی؟

ویکتور مارتینز: تقریباً پاسخ این پرسش را یک کلمه می دانم، والبته بهتر است بگویم یک نام؛ جو ویدر.

برای زمان خیلی طولانی، تنها یک اسپانسر و پشتیبان واقعی برای بدنسازان وجود داشت و او هم جو ویدر بود.

جو نشریات بدنسازی خودش را داشت، مکمل های خودش و حتی تجهیزات ورزشی که با نام خودش ارائه می کرد. بدنسازان می خواستند تا حد ممکن به امپراطوری او نزدیک باشند به این امید که بتوانند بخش هایی از فعالیت های او باشند، سپس در اوایل دهه 90، قراردادهای مالی برای ورزشکاران به یک مسئله واقعی بدل شد، البته ویدر عقد کننده اغلب قرار دادها بود و بیشترین مبالغ را پرداخت می کرد (در کنار وینس مک ماهون با فدراسیون WBF، که البته خیلی زود به کار خود پایان داد و تمرکز خود را بر روی WWF حفظ کرد). کمپانی های مکمل های غذایی بزرگی پا به عرصه گذاشتند و می توانستند ورزشکاران را به خدمت بگیرند و به آن ها مبالغ خوبی پرداخت کنند. برای تبلیغ محصولاتشان. به این ترتیب نیاز به تجمع بدنسازان در یک بخش جغرافیایی از بین رفت و حالا شاهدیم که در نقاط مختلفی حضور دارند.

استفاده از رژیم غذایی و تمرین هوازی برای سوزاندن چربی ها

  • پس از یک سال، از آسیب دیدگی که برایم پیش آمده بود رها شده ام. و به تمرین برگشته ام. عضله زیادی از دست داده ام و وزن زیادی بر بدنم افزوده شده؛ البته واضح است که وزن چربی است. حالا به مسیر پیشرفت برگشته ام. رژیم و تمرین هوازی ام را شروع کرده ام، ولی می خواهم تا دو ماه آینده به خشک ترین بدن تمام عمرم دست یابم. قصد استفاده از یک چربی سوز قوی را هم دارم. چه توصیه ای برایم داری؟

ویکتور مارتینز : در مورد مصرف چربی سوز باید با یک پزشک مشورت کنید. تنها آنچه از جهت نتایج می توانم به شما بگویم این است که بدن شما پس از یک یا دو ماه، به مکمل های چربی سوز وفق می یابد و دیگر تأثیر چندانی نخواهد داشت

اگر چه خودم هم در طول دوران آماده سازی بدنم برای رقابت از چربی سوزها استفاده می کنم، ولی هرگز تمام تکیه ام را روی آن ها قرار نمی دهم آن ها تنها نقش کمی در موقعیت نهایی شما دارند. رژیم و تمرین هوازی چیزیست که بیش از هر چیز باعث سوختن چربی های شما می شود. افراد زیادی را دیده ام که برای کاهش ذخایر چربی بدنشان، تأکید و تمرکز بیش از اندازه ای را روی مکمل ها و داروها قرار می دهند. در حالی که باید تمرکز و تأکید اصلی شما بر رژیم و تمرین هوازی باشد.

نوشته دقایقی با ویکتور مارتینز اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

تمرین و رژیم برای تراشیدن شکم

$
0
0
تمرین و رژیم برای تراشیدن شکمتراشیدن شکم

یک مرد عضلانی از لحاظ بصری بسیار جذاب است. وقتی شما عضلات 6 تکه شکم مردی را به وضوح مشاهده می کنید دلتان می خواهد عضلاتی مثل او داشته باشید. اگر مقداری چربی روی عضلات خود دارید. قطعاً برایتان جذاب است که آنها را برای درخشش عضلات بدن از بین ببرید. زمانی که تمرکزتان روی ساختن سایز و قدرت عضلانی اندکی خارج شدن از فرم بدنی ایده ال اشکالی ندارد، اما اجازه ندهید دوران خیلی زیادی به درازا بکشد. برای هر بدنساز در هر حال زمانی فرا می رسد که بخواهد چربی های اضافی بدن را بسوزاند تا بتواند عضلات خود را بیشتر نمایان سازد. چنانچه فکر می کنید آن موعد برایتان رسیده است، پس گوش کنید. ما دست تان را می گیریم و پا به پا تا رسیدن به بدن عضلانی و بدون چربی که هر کس آنرا طلب می کند همراهی تان می کنیم.

  • ژنتیک و تاثیر آن روی تراشیدن شکم و چربی بدن

شکی وجود ندارد که برخی از مردم به طور طبیعی بدنی کم چرب تر از دیگران دارند آنهایی که والدین چاقی دارند بیشتر مستعد دارا بودن اضافه وزن می بانشد. شاید ژنتیک تا حدی در اضافه وزن دخالت داشته باشد. اما عاملی که اغلب تعیین کننده تر است عادات بد غذایی می باشد. بزرگ شدن و رشد کردن در بین افرادی که با غذاهای بی ارزش و سرخ کردنی نفس می کشند و سر کارشان با کره و سس مایونز و انواع سس های دیگر است، خیلی انسان ها را مستعد می کند که همین عادات را ادامه دهد.

به هر حال حتی اگر ژنتیک مستعدی برای اضافه وزن داشته باشید. دو راه جلوی پای خود دارید یکی اینکه سرنوشت را قبول کنید و دیگری اینکه با آن مبارزه کنید. پر واضح است که برای خیلی ها داشتن بدنی کم چربی به مراتب دشوارتر از برخی دیگر است. هر کدام از ما فردی متفاوت هستیم دارای سرعت سوخت و ساز منحصر به فرد، درجات مختلف از سلول های چربی و حتی مکان های ذخیره چربی در بدن مان از یکدیگر تفاوت دارد. اما همه ما زیر چربی عضله شکم داریم که برای دیدن آن فقط باید چربی ها را بسوزانیم.

  • افسانه ای به نام چربی سوزی موضعی

بزرگترین سوء تعبیری که در مورد تمرینات شکم وجود دارد این است که تمرین دادن عضلات شکم باعث سوختن چربی در آن ناحیه می شود. اگر تا به حال عضلات 6 تکه شکم تان نمایان شده باشد. بیشترین سوالی که از شما پرسیده می شود احتمالاً این است که در طول روز چند تکرار کرانچ اجرا می کنید؟

 و آنچه باید در پاسخ این سئوال بگوئید این است، رژیم غذایی و برنامه تمرین هوازی تان به چه شکل است؟

آنچه می خورید، زمانی که آنرا خوردید و مقدار آن، مقدار تمرین هوازی که اجرا می کنید و زمانی که تمرین را انجام می دهید همگی در کنار هم مشخص کننده میزان چربی است که در بدن تان و خود دارد و بنابراین در نمایان بودن یا نبودن عضلات تان نقش دارد. اما به هر حال نیاز است که از چگونگی تمرین صحیح روی عضلات شکم صحبت کنیم. همه ما عضلات شکم داریم اما برای اینکه بهترین ظاهر را داشته باشند. باید آنها را توسعه دهیم درست مثل جلو بازوها، سینه یا پشت بازوها.

  • به چقدر تمرین برای تراشیدن شکم نیازمندید؟

یکی از اشتباهات و شایعات این است که باید عضلات شکم را هر روز تمرین داد. به عنوان یک بدنساز با فردی که به طور جدی با وزنه ها تمرین می کند، هرگز عضلات چهار سر ران یا سینه خود را هر روز هفته تمرین نخواهید داد. به خوبی می دانید که در آن صورت دچار تمرین زدگی و در نتیجه کاهش سایز و قدرت عضلانی خواهید شد. هر عضله ای برای بازسازی و ترمیم بعد از اینکه تحت تخریب (تمرین) قرار گرفت نیاز به زمان دارد. با اینکه عضلات شکم زودتر از عضلات بزرگتر بدن ریکاوری می شوند. نباید آنها را بیشتر 2 الی 4 نوبت در هفته تمرین دهید، می توانید این گروه عضلانی را قبل یا بعد از دیگر عضلات بدن تمرین دهید. می توانید در روزهای که تمرین ندارید. عضلات شکم خود را تمرین دهید. اکثر حرکات شکم در خانه قابلیت اجرا دارند. بنابراین همواره برای تمرین این عضله الزامی به حضور در باشگاه وجود ندارد.

یکی از روش هایی که می توانید بر اساس آن عضلات شکم خود را تمرین دهید. به این صورت است:

جمعه: شکم و هوازی شنبه: سینه - جلو بازو یکشنبه: پا - شکم دوشنبه: استراحت سه شنبه: سرشانه – پشت بازو چهار شنبه: زیر بغل پنجشنبه: شکم و هوازی

  • برای تراشیدن شکم با وزنه یا بی وزنه؟ و چند تکرار

یکی از بحث هایی که چندین سال است ادامه داشته و دارد این است که آیا برای تمرین دادن عضلات شکم نیازی به استفاده از وزنه با هر گونه مقاومت اضافی هست یا خیر؟ افرادی که استفاده از وزنه را لازم می دانند استدلاشان این است که عضلات شکم هم مثل هر گروه عضلانی دیگر نیاز به اضافه بار دارند تا بتوانند بزرگتر و قوی تر شوند. اما آن دسته از افرادی که با وجود وزنه در تمرین شکم مخالفت دارند می گویند بکارگیری وزنه باعث ساخته شدن عضلات شکم شده و در نتیجه منجر به ضخیم تر شدن بخش میانی بدن و ساز کمر می گردد.

هیچ یک از این دو نظریه کاملاً درست یا غلط نیستند. اما تعداد معدودی از افراد هستند که تا به حال توانسته اند. آنقدر سایز عضلات شکم را زیاد کنند که در نهایت منجر به بیشتر شدن سایز کمر شده باشد. از سوی دیگر مگر اینکه توسعه ناچیزی در عضلات شکم داشته باشید که آنها صاف و عادی به نظر برسد.

برای یک فیتنس کار شاید داشتن شکمی صاف خیلی بهتر از داشتن تکه های شکم درشت و برآمده باشد، اما بدنسازان معمولاً عضلات 6 تکه ای کاملاً برجسته و درشت را می خواهند.

عضلات شکم صاف و توسعه نیافته دو بعدی دیده می شوند. حتی اگر بدن تان فوق العاده کم چربی و خشک باشد، عضلاتی که به خوبی تمرین داده نشده باشند جلب توجه نخواهند کرد. از سوی دیگر عضلات شکمی قوی رشد کرده خیلی خوب نظرها را جلب می کند. در واقع مزیت داشتن اندکی ضخامت در عضلات شکم این است که با وجود مقدار کمی چربی هم، باز قابل رؤیت می باشند. بنابراین باید از وزنه هم استفاده شود. اما چقدر؟ نیاز به آنقدر وزنه نیست که شما در هر ست محدود به اجرای 8 الی 10 تکرار کند، و از طرف دیگر وزنه نباید آنقدر سبک باشد که مقاومتی برایتان ایجاد کند. دامنه تکراری بین 12 الی 20 برای اجرای حرکات شکم با وزنه مناسب است.

  • طراحی برنامه ای مؤثر برای تراشیدن شکم

عضلات شکم خیلی پیچیده نیستند. برای تحت فشار قرار دادن سرتاسر این گروه عضلانی فقط نیاز به 2 نوع حرکت است. یکی باید طوری باشد که در آن سینه به سمت لگن حرکت کند مثل کرانچ و دیگری باید شامل حرکت لگن به سمت سینه باشد مثل حرکت بالا کشیدن پاها در حالت آویزان هر چقدر که قوی تر می شوید باید تمرین تان هم مبارزه طلبانه تر شود (به کمک حرکات سخت تر و تکرارهای اندکی بیشتر) به ضمیمه برای 3 سطح از بدنسازان برنامه تمرینی ارائه شده است.

  • آشنایی با حرکات تراشیدن شکم

برای تمرین دادن عضلات شکم حرکت تمرینی بسیار زیادی وجود دارد. اما حرکاتی که اینجا لیست کرده ایم چندان پر تعداد نیستند، در واقع مؤثرترین آنها را در این فهرست گنجانده ایم.

  • حرکت کرانچ

هیچ حرکتی برای تراشیدن شکم اساسی تر از کرانچ نیست. این حرکت چند منظوره است. می توانید در خانه، روی میز یا روی یک تشک در باشگاه، به وسیله یک دستگاه یا با استفاده از کابل آنرا اجرا کنید. انواعی که ذکر شد همگی یکسان هستند. برای اجرای حرکت به پشت روی زمین دراز بکشید و زانوها را خم نگهدارید. به شکلی که زانوها رو به سقف باشند. کمر را صاف و در تماس با زمین حفظ کنید، بالاتنه را به سمت جلو رول کنید و تلاش تان این باشد که سینه را به ران ها نزدیک سازید. در بخش انقباض بازدم کنید.

زمانی که عضلات شکم کاملاً منقبض می شوند در واقع تکرار کامل شده است. این حرکت دارای دامنه ای بزرگ نیست. صادقانه باید گفت که ظاهر این حرکت طوری است که انگار نصفه اجرا می شود. اما در آن شما عضلات شکم را به طور مؤثری تمرین می دهید. حین حرکت دست ها را طرفین سر نگهدارید. اما هیچ فشاری به گردن وارد نیاورید.

نکات اجرایی: این حرکت را می توان با دستگاه و همچنین در حالت نشسته به وسیله یک پایه کابل نیز اجرا کرد. هم چنین می توانید کرانچ را روی میز شیبدار اجرا کنید تا درجه سختی آن افزایش یابد و زمانی که این مدل هم ساده شد می توانید روی عضلات سینه وزنه ای نگهدارید. توجه داشته باشید که فشار آوردن به گردن و سر توسط دست ها در انواع کرانچ می تواند منجر به بروز مسائلی در ناحیه گردن شود.

  • حرکت دراز نشست

این حرکت در سراسر جهان توسط ورزشکاران، سربازها و هر کسی که قصد دارد بخش میانی شکم خود را سفت و قوی کند اجرا می شود. ضمن اینکه حرکت مورد بحث باعث تقویت عضلات جمع کننده لگن نیز می شود. داشتن جمع کننده های قوی در بخش لگن به هر ورزشکاری کمک می کند دراز نشست مشابه کرانچ است اما در این حرکت شما بالاتنه را کاملاً بالا می کشید و صرفاً به انقباض عضلات شکم اکتفا می کنید. یعنی که کمر را کامل از میز با زمین جدا می سازید.

نکات اجرایی: شاید لازم باشد حین اجرای این حرکت کسی پاهایتان را نگهدارد یا اگر از میز شیبدار استفاده  می کنید پاها را زیر قلاب ها محکم کنید. در این حرکت هم می توانید روی عضلات سینه خود وزنه نگهدارید. زمانی که توانستید با وزن بدن خود 3 ست 20 تکراری حرکت را اجرا کنید می توانید از وزنه برای افزایش مقاومت حرکت استفاده کنید.

برنامه تراشیدن شکم مبتدی

حرکت تکرار ست
کرانچ 12-20 3
بالا کشیدن زانوها 12 3

برنامه شکم سطح متوسط (سابقه بین 1 الی 3 سال تمرین)

حرکت تکرار ست
کرانچ با کابل 12-20 3
بالا کشیدن پاها در حالت آویزان 12 3
کرانچ روی میز شیبدار 12-20 3

برنامه شکم سطح پیشرفته (سابقه بین 4 سال تمرین و بیشتر)

حرکت تکرار ست
بالا کشیدن پاها در حالت آویزان 12-20 3
کرانچ با دستگاه 12-15 3
پا قورباغه ای 12-20 3
 
  • حرکت بالا کشیدن زانوها

حالا سراغ حرکات دیگری از شکم می روید آنرا در ابتدای مطلب کردیم، این حرکت از نوع نزدیک کردن لگن به سمت سینه است و قبل از این حرکاتی که معرفی شدند برعکس بودند. برای این حرکت لازم است که از پاهای خود استفاده کنید. بالا کشیدن زانو در حالت آویزان به شکلی اجرا می شود که بالا تنه در وضعیتی صاف قرار دارد.

نکات اجرایی: دامنه این حرکت وقتی که آویزان هستند بسیار زیاد است و باعث به وجود آمدن کشش بهتری در بخش پائین حرکت می شود. حرکت را طوری اجرا کنید که پاها به هم چسبیده باشند. در این حرکت کافی است که زانوها را تا حداکثر ممکن بالا بکشید و اکثر مردم می توانند تا زیر سینه بالا بکشند.

  • حرکت بالا کشیدن پاها در حالت آویزان برای تراشیدن شکم

زمانی که مقداری قدرت در عضلات شکم خود بدست آوردید، می توانید از حرکت بالا کشیدن پاها استفاده کنید. چرا که این حرکت ساده نیست، بویژه اگر ران های بزرگ و سنگینی داشته باشید. زمانی که عضلات شکم تان خوب می شوند. می توانید پاها را صاف تا زیر چانه بالا بکشید. زمانی که خیلی قدرتمند شدید حتی می توانید بین پاها دمبلی کوچک هم نگهدارید.

  • حرکت پای قورباغه

حرکتی ساده است که دارای شکل مثل لگد زدن قورباغه است. این حرکت معمولاً به صورت نشسته روی یک میز پرس تحت اجرا می شود که پاها جلوی بدن روی هوا هستند. تنها نیمی از عضلات باسن باید روی میز قرار بگیرند. یا دست ها دو طرف محل نشستن خود را بگیرید و زانوها را به سمت سینه حرکت دهید و سپس دوباره پاها را صاف کنید اما با زمین تماس ندهید.

نکات اجرایی: حین اجرای این حرکت برخی از ورزشکاران بدن را به سمت متمایل می کنند و سپس وقتی که زانوها را به سمت سینه می شکند تنه را به جلو و در حالت صاف نگه می دارند. این مدل باعث می شود حرکت اندکی سخت تر شود. اما هیچ حرکتی از لحاظ دشوار بودن مثل بالا کشیدن پاها نیست.

  • حرکت پا دوچرخه

در یک بررسی مشخص شده که بهترین حرکت برای تراشیدن شکم حرکت پا دوچرخه است. این جای بحث دارد، اما حرکتی است که می توانید آنرا گاهی به جای کرانچ اجرا کنید. تا برایتان تازگی داشته باشد. برای اجرای حرکت به پشت روی زمین دراز بکشید و فرض کنید روی دوچرخه ای سوار هستید و شروع کنید به پا زدن.

نکات اجرایی: مثل حرکت قورباغه، می توانید همزمان بالاتنه را درگیر کنید یا نکنید. از آنجایی که شمردن تعداد پا زدن دشوار است بهتر این است که در بازه های زمانی مثل 60 ثانیه پا بزنید.

بخش دوم رموز رژیم غذایی:

هر فردی که دارای اطلاعات قابل قبولی در زمینه تغذیه باشد می تواند برای مدتی طولانی برایتان از جزئیات رژیم غذایی صحبت کند. مهم این است که اطلاعات در قالبی بیان شود که همه بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند.

  • هر 2 الی 3 ساعت غذا بخورید

بن انسان ماشینی است که نیاز به سوخت ثابت دارد، چرا که در هر بازه زمانی مقدار مشخصی کالری می سوزاند. بنابراین منطقی است به جای مصرف 2 الی 3 وعده بزرگ، چند وعده بیشتر و کوچکتر استفاده کنید. زمانی که فقط دو وعده بزرگ در روز غذایی می خورید، بدن آنچه نیاز دارد را دریافت می کند و مازاد آن را به شکل چربی ذخیره می کند و مابین این وعده ها که ساعت های طولانی وقفه ایجاد می شود بدن برای تامین انرژی خود سراغ تخریب عضلات می رود. با خوردن چندین وعده غذایی در طول روز می توانید متابولیسم بدن را نیز بالا نگهدارید و اطمینان حاصل کنید که عضلات حفظ شده و چربی ها نیز می سوزند.

  • کربوهیدرات را محدود کنید و پروتئین کافی دریافت کنید.

بدنسازان قبل و بعد از تمرین به مقادیر مشخصی از کربوهیدرات نیاز دارند، در غیر این صورت قادر نخواهند بود بهترین تلاش خود را در تمرین از خود به نمایش بگذارند و هم چنین بدن ها نمی توانند به طور کامل ریکاوری شوند.

چنانچه هدف تان چربی سوزی است باید فقط قبل و بعد از تمررین کربوهیدرات مصرف کنید. هر وعده غذایی باید حاوی پروتئین باشد هر نوشیدنی که می نوشید نباید حاوی هیچ چیزی به غیر از پروتئین باشد،توجه داشته باشید که اگر پودر پروتئین خود را همراه شیر یا مقداری میوه مخلوط می کنید، ناخواسته مقادیر زیادی قند ساده وارد رژیم غذایی خود می کنید.

چقدر پروتئین نیاز دارید؟ یک راهنمای خوب می گوید روزی 2/2 گرم پروتئین به ازای هر کیلو از وزن بدن مصرف کنید و آن مقدار را به چندین وعده تقسیم کنید. یک فرد 80 کیلوگرمی که روزانه 6 وعده غذایی (احتمالاً 4 وعده آن غذای جامد است) می خورد، نیاز به مصرف 30 الی 45 گرم پروتئین در هر وعده غذایی دارد.

  • برای تراشیدن شکم سالم غذا بخورید.

باید متوجه شوید که سالم خوردن غذا یعنی چه، یک سینه مرغ آب پز، یک عدد سیب زمینی شیرین کوچک و یک فنجان کلم بروکلی یعنی یک وعده غذایی پاک و سالم، اما یک ساندویچ مرغ پر چرب که سرشار از مایونز و سس کچاب است که در کنار آن سیب زمینی سرخ کرده هم باشد. درست نقطه مقابل تغذیه ای سالم می باشد. جالب است بدانید خیلی از مردم با خوردن دومین وعده ای که عنوان شد. تصور می کنند به علت وجود مرغ در آن وعده خوبی به حساب می آید. شما باید از مصرف غذاهای سرخ کردنی، دسرها، آب میوه ها، کرم ها، سس ها، شیرینی ها، کلوچه ها، کیک ها، نان سفید، پیتزا، کره و غذاهای مشابه خودداری کنید. مصرف شیر و میوه را محدود کنید. اکثر وعده های غذایی تان باید پروتئین خالص از جمله تخم مرغ، مرغ، بوقلمون، ماهی و برش هایی از گوشت قرمز خالص، به همراه سبزیجاتی از جمله بروکلی، لوبیا سبز، هویج، و کاهو باشد. قبل و بعد از تمرین می توانید مقادیر متوسطی کربوهیدرات مرکب مثل برنج قهوه ای، جو دو سر یا سیب زمینی شیرین مصرف کنید.

  • کالری کمتری نسبت به آنچه می سوزانید مصرف کنید.

برای کاهش دادن چربی بدن باید کالری بیشتری نسبت به آنچه مصرف می کنید، بسوزانید. اکثر بدنسازان زمانی که برای مسابقات خود را آماده می کنند. چنین کاری انجام می دهند. یعنی هم کالری کمتری مصرف می کنند و هم اینکه توسط اجرای تمرینات هوازی کالری مصرفی خود را افزایش می دهند. چنانچه غذایی بیش از حد میل کنید (حتی اگر همه آنها از منابع سالم باشد) قادر نخواهید بود کل چربی مورد نظر خود را بسوزانید. نیازی نیست بعد از خوردن هر وعده احساس انفجار کنید مگر اینکه هدف تان اضافه کردن وزن عضلانی باشد و لازم است که گفته شود نمی توانید همزمان حجم خالص عضلانی بدست آورید و چربی بسوزانید فقط مبتدی ها و مصرف کننده های استروئید هستند که می توانند همزمان این دو کار را با هم انجام دهند. در مورد اینکه عضله سازی را برای چربی سوزی باید مدتی فراموش کنید نگران نباشید فقط روی حفظ حجم عضلانی فعلی خود متمرکز باشید تا زمانی که چربی های مورد نظرتان کاملاً بسوزند. توجه داشته باشید که وقتی جزئیات عضلات تان بیشتر شود بدن دو برابر بزرگتر و توسعه یافته تر به نظر خواهد رسید.

  • برای تراشیدن شکم چربی و کربوهیدرات ها را با هم مخلوط نکنید.

هرگز در یک وعده غذایی از چربی و کربوهیدرات با هم استفاده نکنید هر دوی آنها منبع انرژی هستند و تامین اضافه بر سازمان انرژی منجر به ذخیره مازاد آن به صورت چربی در بدن می شود شما می توانید غذاهایی مثل تخم مرغ کامل، استیک و ران مرغ را مصرف کنید به شرطی که همراه آنها کربوهیدرات مثل برنج و نان مصرف نکنید. کربوهیدرات باید با ترکیب منابع خالص پروتئین از جمله سینه مرغ، سفیده تخم مرغ و تن ماهی در آب مصرف شود یکی از بدترین غذاهایی که چربی های بدن را توسعه می دهد ترکیب کربوهیدرات با چربی است مثل پیتزا، ساندویچ های گوشت، نان و کره، سیب زمینی پخته با کره و ماکارونی با سس گوشت

نوشته تمرین و رژیم برای تراشیدن شکم اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

کوتاه کردن دامنه و اجرای سریع حرکات

$
0
0
کوتاه کردن دامنه و اجرای سریع حرکات

اجرای سریع حرکات

آسان ترین شیوه تمرین این است که در دامنه نیمه حرکت را اجرا کنید و از کش ها و انقباض های کامل هم صرف نظر کنید؛ به همین دلیل است که بسیاری از بدنسازان از ابتدا و انتهای دامنه حرکات طفره می روند و به تبع آن رشد خود را هم به حداقل می رسانند.

این می تواند در مورد هر بخشی از بدن صدق کند، ولی به خصوص در روز تمرین عضلات پا بیشتر دیده می شود.

بسیاری از بدنسازان در تکرارهای اسکوات، پرس پا و حتی ساق پا دامنه حرکت را بسیار کوتاه می کنند و سریع. شاید این به شما امکان دهد مقدار وزنه بیشتری جابجا کنید، ولی باعث نمی شود مقدار عضله بیشتری را تحریک کنید. کلید رشد این است که عضلات را در دامنه کامل تحت فشار بگذارید.

راه حل برای اجرای سریع حرکات

  • دامنه کامل حرکات را بیاموزید، و از وزنه ای استفاده کنید که به شما امکان دهد حداقل هشت تکرار کامل اجرا کنید.
  • در طول تکرارها، وزنه را فراموش کنید و در عوض روی احساس انقباض در عضله تمرکز کنید.
  • شاید دوست داشته باشید در برخی ست ها به سوزش بالایی دست یابید (به وسیله تکرارهای نیمه سریع)، ولی این کار را تنها پس از رسیدن به ناتوانی در دامنه کامل حرکت انجام دهید.

نوشته کوتاه کردن دامنه و اجرای سریع حرکات اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

مطالبی در خصوص فعالیت هوازی

$
0
0
مطالبی در خصوص فعالیت هوازی

پیش از آنکه طرح کلی و دلیل اینکه چرا باید تمرینات هوازی را بخشی از برنامه تمرین خود کنید. بهتر است که جایگاه این فعالیت ها را در آنتولوژی آمادگی جسمانی بدانید.

تمرینات با وزنه برای بدنسازی به عنوان یک فعالیت غیر هوازی به حساب می آید. غیر هوازی یعنی بدون اکسیژن و به ورزش های انفجاری شدید گفته می شود که حین تمرین با اکسیژن تأمین نمی شوند به همین خاطر است که بعد از اجرای هر ست سنگین از تمرین با وزنه باید مدتی را استراحت کنید.

در تمرین با وزنه بدن را وارد مرحله بدهی اکسیژن می شود و باید بعد از هر ست به آن فرصت جبران اکسیژن دریافت نشده داده شود.

برای سوخت رسانی به فعالیت های غیر هوازی بدن گلیکوژن می سوزد (گلیکوژن قند موجود در عضلات، کبد و جریان خون است).

فعالیت های غیر هوازی انفجاری کوتاه مدت بدن را از بکارگیری ذخایر چربی به عنوان سوخت باز می دارد.

هوازی یعنی با اکسیژن که به فعالیت هایی گفته می شود که کم شدت یا با شدت متوسط هستند و حین اجرای آن ها بدن کماکان قادر است اکسیژن کافی را مصرف کند. به عنوان مثال از فعالیت های هوازی می توان به دویدن آرام و دوچرخه سواری اشاره کرد که در آن ها می توان برای زمان های طولانی بدون بروز خستگی فعالیت کرد. حین فعالیت های هوازی، بدن ابتدا ذخایر گلیکوژن را می سوزاند. و زمانی که این ذخایر تهی می شود، بدن شروع می کند به استفاده از چربی ها جهت تأمین انرژی و سوخت لازم

فاکتور شدت

فاکتوری که فعالیت های هوازی و غیر هوازی را از هم متمایز می کند شدت تمرین است. فعالیت های بدنی مشابهی را می توان هم در شکل هوازی و هم در شکل غیر هوازی اجرا کرد. عامل تعیین کننده سطح شده است به عنوان مثال دویدن را می توان در شکل هوازی یا غیر هوازی اجرا کرد که این تغییر را شدت تمرین تعیین می کند. تفاوت سطح شدت یک مسابقه دوی 100 متر و یک مسابقه دوی ماراتن را با هم بررسی کنید. روی سرعت در زمره فعالیت های غیر هوازی به حساب می آید. در حالی که دوی ماراتن یک فعالیت هوازی است. یک دونده 100 متر مسافت را در 10 ثانیه یا اندکی بیشتر طی می کند که حین کلی مسافت اکسیژن گیری نمی کنند. تلاش آن ها بسیار شدید است و باعث ایجاد نیاز اکسیژن زیادی در بدن می شود که در پایان خط 100 متر از نفس نفس زدن فرد برای جبران خلاء اکسیژن مشخص می شود.

در مقابل آن دوی ماراتن را در نظر بگیرید که یک فعالیت هوازی است. یک دونده ماراتن با سرعتی کم حرکت می کند که حین تمرین اکسیژن هم به بدن می رسد و به همین خاطر او می تواند فعالیت خود را ساعت ها ادامه دهد که البته برای آن ساعت ها تمرین کرده است. تفاوت بین این دو نوع دویدن درشکل ظاهری بدن ورزشکارانش نیز بسیار فاحش نمایان است. دونده های سرعت که متخصصان غیر هوازی هستند دارای فیزیکی بسیار عضلانی می باشند. اما دونده های ماراتن که در فعالیت های هوازی بسیار قوی هستند دارای حداقل وزن عضلانی هستند.

حال با این تفاوت چرا که یک بدنساز باید فعالیت هوازی اجرا کند؟ کلید این پاسخ در نگاه کردن به تمرین هوازی به عنوان یک فعالیت تکمیلی است نه فعالیت جایگزین.

هوازی و بدنسازی

در اوایل دهه 80 میلادی بود که فعالیت های هوازی به خاطر چربی سوزی اش مورد توجه جامعه بدنسازی قرار گرفت.

در ابتدا تمرینات هوازی توسط افرادی که مسابقه می دادند به عنوان ابزاری اضافی جهت چربی سوزی آن هم در زمان نزدیک مسابقات مورد استفاده قرار گرفت. اما امروزه این فعالیت کاربردهای بیشتری یافته تا جایی که اکثر ورزشکاران رشته های مختلف در تمام طول سال فعالیت های هوازی انجام می دهند.

حال اگر تا به حال هرگز قصد مسابقه دادن هم ندارید با پیروی از برنامه ای که برایتان ارائه می شود می توانید از تمرینات هوازی بهره بگیرید. گنجاندن فعالیت های هوازی در برنامه های تمرین به چند دلیل مختلف سودمند می باشد:

1) چنانچه فعالیت های هوازی مداوم اجرا شوند، باعث بهبود کارایی دستگاه قلبی عروقی شده و این می تواند دارای فواید از جمله عملکرد خوب قلب و ریه شود.

2) بهبود کارایی مستقیم قلبی- عروقی باعث بهتر شدن استقامت شده و این یعنی که می توانید با حداکثر شدت از ابتدا تا پایان تمرین فعالیت خود را ادامه دهید.

افزایش توان هوازی همچنین اجازه می دهد که زمان استراحت بین ست های خود را کاهش دهید و این راه دیگری برای افزایش شدت تمرین نیز می باشد.

3) زمانی که یک فعالیت هوازی را به برنامه های تمرینی خود اضافه می کنید، کالری بیشتری از دست خواهید داد، بنابراین می توانید مقداری کالری دریافتی را بیشتر کنید تا بتوانید وضعیت آنابولیک را در بدن حین چربی سوزی حفظ کنید.

این اثبات شده است که وقتی فردی به مدت چند ماه تمرینات هوازی را در برنامه های خود بگنجاند، میزان سوخت و ساز بدنش بهتر می شود و این یعنی که بدن به شکل مؤثرتری چربی می سوزاند.

دسترسی به تأثیر تمرین هوازی

جهت دسترسی به تأثیر مورد نیاز تمرینات هوازی از جمله چربی سوزی، جلسه تمرین شما باید 30 دقیقه یا بیشتر باشد. برای تعیین سرعت اجرای تمرین هوازی کافی است این را به خاطر بسپارید که سرعت باید به اندازه ای باشد که حین تمرین بتوانید صحبت هم بکنید. برای شما یک راهنمای قدم به قدم ارائه داده ایم که می توانید به مبنای آن توان قلبی و عروقی را افزایش دهید. هر جلسه تمرین هوازی باید شامل 2 دقیقه گرم کردن و 3 دقیقه سرد کردن در پایان جلسه باشد. بنابراین باید بین 25 الی 30 دقیقه با شدت لازم فعالیت هوازی را اجرا کنید.

شدت تمرین هوازی باید به اندازه ای باشد که ضربان قلب را در 65 درصد از حداکثر توان اکسیژن گیری نگهدارد (که البته این شدت حین گرم کردن و سرد کردن مورد استفاده ندارد).

برای تعیین میزان حداکثر ضربان قلب مجاز هر فرد باید رقم سن خود را ازعدد 220 کسر کنید. برای اینکه بتوانید ضربان قلب هدف خود را محاسبه کنید عدد حداکثر ضربان قلب مجاز خود را ضربدر عدد 65/. کنید نتیجه آن حاصلضرب می شود تعداد ضربان قلبی که حین تمرین هوازی باید به آن برسید و آنرا حفظ کنید.

به عنوان مثال یک فرد 30 ساله اگر بخواهد تمرین هوازی اجرا کنید با محاسبات زیر می توان به عدد ضربان قلب لازم حین تمرین برسد.

حداکثر ضربان قلب مجاز 190=30-220 ضربان قلب لازم حین تمرین هوازی 123=65/.×190

چه زمانی هوازی کار کنیم؟

شما باید جلسات تمرین هوازی را در طول هفته بگنجانید و آن ها را در روزهای غیر متوالی اجرا کنید. به عنوان مثال اگر جلسات تمرین با وزنه شما روزهای شنبه، دوشنبه و چهار شنبه است،بنابراین زمانبندی خوب برای تمرینات هوازی می تواند روز یکشنبه، سه شنبه و پنج شنبه باشد.

تمرینات با وزنه و تمرینات هوازی کاملاً با هم تفاوت دارند. تمرین با وزنه فعالیتی شدید است در حالی که تمرین هوازی یک فعالیت کم شدت به حساب می آید. آن ها را نباید در یک جلسه با هم اجرا کرد. چنانچه زمان بندی تمرین به هر دلیلی شما را وادار کرد که در روز تمرین با وزنه تمرین هوازی هم اجرا کنید، این دو تمرین را از هم جدا اجرا کنید و شاید بهتر باشد که صبح تمرین هوازی و عصر تمرین با وزنه را انجام دهید.

چنانچه قرار است هر دو در یک جلسه اجرا شوند، به پیشرفت تان لطمه می زند. با انجام یک جلسه تمرین هوازی دست قبل از تمرین با وزنه شما ذخایر انرژی بدن چه از لحاظ روانی و چه از لحاظ فیزیکی را تهی خواهید کرد که باعث تضعیف قدرت حین تمرین با وزنه خواهد شد.

از طرف دیگر اجرای تمرین هوازی بعد از تمرین با وزنه هم مشکلات خودش را دارد. بلافاصله بعد از تمرین با وزنه اولویت بدن روی ریکاوری است. در این مرحله شما مرحله تخریب فیبرهای عضلانی را پشت سر گذاشته اید و بدن تشنه دریافت پروتئین و کربوهیدارت جهت بازسازی است. در این زمان تلاش برای اجرای تمرین هوازی در جریان ریکاوری بدن وقفه بیشتری ایجاد می کند و تأثیر نامطلوب روی رشد خواهد داشت چرا که بافت های عضلانی هم برای تأمین انرژی تخریب خواهد شد.

بهترین زمان برای اجرای تمرین هوازی اول صبح قبل از صبحانه است. در آن زمان ذخایر گلیکوژن بدن در کمترین سطح می باشد. چرا که در پی خواب شبانه شما حدود 10 ساعت غذایی نخورده اید. وقتی گلیکوژن بدن کم است، بدن برای چربی سوزی مستعد تر است.

نکات مربوط به برنامه

1- بیش از هر جلسه تمرین هوازی 3 دقیقه حرکات کششی اجرا کنید.

2- هر محدوده زمانی که در برنامه هوازی مشخص شده شامل 2 دقیقه گرم کردن و 3 دقیقه سرد کردن می باشد.

3- برای 2 دقیقه گرم کردن اولین دقیقه را با نصف حداکثر شدت اجرا کنید و دقیقه دوم را با 75 درصد از حداکثر شدت اجرا کنید

4- برای 3 دقیقه سرد کردن، اولین دو دقیقه را با 76 درصد از حداکثر شدت کار کنید و دقیقه آخر با نصف حداکثر شدت تمرین کنید.

5- بعد از کامل کردن 2 دقیقه گرم کردن باید مستقیم سر شدت تمرین اصلی بروید که در مقاله به مقدار آن اشاره شد.

6- بر اساس سطح آمادگی جسمانی خود ممکن است قبل از پایان این 5 هفته بتوانید به توان اجرای 30 دقیقه تمرین هوازی برسید شاید برای بعضی ها بیشتر طول بکشد که در نهایت رسیدن به آن مهم است.

تمرین هوازی قبل از مسابقات

در دوران حجم، اکثر بدنسازان از یک رژیم تمرینی 3 روز در هفته برای تمرینات هوازی خود پیروی می کنند. این استراتژی 2 دلیل دارد: اول اینکه برای سیستم قلبی عروقی مفید است و دوم اینکه اجرای تمرین هوازی در دوره افزایش حجم یا همان خارج از فصل مسابقات به بدنسازان در حفظ آمادگی قلبی عروقی کمک کرده و برای آنها افزایش دفعات و جلسات تمرین هوازی در دوران نزدیک مسابقات را راحت تر می سازد.

بدنسازان در دوران نزدیک مسابقات معمولا تا هفته ای 6 جلسه یا بیشتر هم تمرین هوازی اجرا می کنند. برخی از بدنسازان حرفه ای زمانی که شدت تمرین با وزنه خود را کاهش می دهند حتی تا جایی پیش می روند که روزی 45 الی 50 دقیقه تمرین هوازی انجام می دهند تا برای مسابقات آمادگی بیشتری به دست آورند

از سکوی تمرینات هوازی فصل حجم، آن ها به آرامی تمرینات هوازی خود را بیشتر می کنند بدون اینکه خود را به مرز ناتوانی برسانند.

اگر بدنسازان اجرای تمرینات هوازی را فقط به زمان نزدیک مسابقات محدود کنند برای شروع آن باید دوباره از صفر کار را آغاز کنند نه اینکه ناگهانی همه چیز را از شدت و جلسات زیاد شروع کنند

برنامه قدم به قدم تمرین هوازی

هفته شنبه یکشنبه دوشنبه سه شنبه چهار شنبه پنجشنبه جمعه
1 وزنه هوازی 10 دقیقه وزنه هوازی 10 دقیقه وزنه هوازی 10 دقیقه استراحت
2 وزنه هوازی 5 دقیقه وزنه هوازی 15 دقیقه وزنه هوازی 15 دقیقه استراحت
3 وزنه هوازی 20 دقیقه وزنه هوازی 20 دقیقه وزنه هوازی 20 دقیقه استراحت
4 وزنه هوازی 25 دقیقه وزنه هوازی 25 دقیقه وزنه هوازی 25 دقیقه استراحت
5 وزنه هوازی 30 دقیقه وزنه هوازی 30 دقیقه وزنه هوازی 30 دقیقه استراحت

تغذیه در مرحله افزایش حجم

برای افزایش حجم باید به تغذیه خود نیز توجه داشته باشید. باید در مقایسه با پروتئین ها و چربی ها کربوهیدرات بیشتری مصرف کنید. 30 درصد پروتئین، 15 درصد چربی، 55 درصد کربوهیدرات، اما چنانچه به دلایل مختلف نمی توانید با مواد غذایی طبیعی تعذیه ای کاملی داشته باشید از مکمل ها استفاده کنید.

چه نوع پروتئینی مصرف کنیم؟

خطر! مراقب کلیه ها باشید

در مرحله افزایش حجم باید در طول روز به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن حداقل 5/2 گرم پروتئین مصرف کنید. اما نیاز به این گروه غذایی با شدت گرفتن تمرین بیشتر می شود. به شما توصیه می کنیم پروتئین رژیم غذایی را کاملاً ناگهانی افزایش ندهید. کلیه ها در برابر آن آسیب پذیرند. هر گونه افزایش ناگهانی پروتئین می تواند به شدت آن ها را تحت تأثیر قرار دهد. بی تردید برای منفجر کردن عضلات شما به پروتئین بیشتری نیاز دارید. می توانید به تدریج سطح پروتئین رژیم غذایی را به 3 و حتی 5/3 گرم به ازاء هر کیلو گرم از وزن بدن برسانید.

یک فرمول ساده

برای رسیدن به مرحله انفجار عضلانی این فرمول را به خاطر بسپارید.«اسکوات، شیر، استراحت، سه فاکتور بزرگ در ساخت عضله».

یک رژیم غذایی ایده آل!

می توانید از رژیم های غذایی مختلف الگو بگیرید اما این خود شما هستید که باید شرایط را برای تغذیه هر چه سبک بدن و عضلات در مرحله افزایش حجم فراهم کنید. از شناختی که از بدن و عضلات خود دارید کمک بگیرید.

در اینجا الگویی از رژیم غذایی برای افزایش حجم ارائه می کنیم که «مزومورف»ها و «آندومورف»ها می توانند از آن استفاده کنند. اما «اکتومورف» ها باید سطح کالری های دریافتی را بالا ببرند و آن را به تناسب بین پروتئین ها و کربوهیدرات ها تقسیم کنند.

صبح: 3 عدد تخم مرغ، حداقل 2 لیوان شیر، 50 گرم پنیر، نان (3 واحد) کره، عسل دو عدد میوه

30/10 صبح: 50 گرم پروتئین 80 درصد را با یک نوشیدنی مورد علاقه خود مخلوط کنید.

30/12: 200 گرم گوشت یا ماهی، 200 گرم برنج یا گندم پخته شده، حداقل 2 لیوان شیر (یا لبنیات دیگر)، سبریجات، یک عدد میوه

30/16: 50 گرم پروتئین 80 درصد در نوشیدنی که ترجیح می دهید + هر چه که تمایل دارید.

8 شب: همان غذای ظهر، یک عدد میوه

یک سیب، یک پرتقال، یک گلابی، یک هلو، دو یا سه نارنگی، پنج یا شش آلو، 150 گرم آناناس، 100 گرم گیلاس، 250 گرم توت فرنگی، طالبی یا هندوانه، 80 گرم انگور، 140 گرم کیوی، یک دوم یک موز بزرگ.

چنانچه تمایلی به مصرف مکمل ها ندارید. می توانید به جای آن از سفیده تخم مرغ، شیر ساندویچ، ماهی تن و ساردین استفاده کنید.

در تمام طول مرحله افزایش حجم هر روز 2 لیتر آب بنوشید.

نوشته مطالبی در خصوص فعالیت هوازی اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

۶۴ روز مانده به جلو بازوهای بزرگتر

$
0
0
64 روز مانده به جلو بازوهای بزرگتر

مگر اینکه یک مبتدی باشید، در غیر این صورت نمی توانید در عرض 2 ماه حدود 5 سانتی متر یا جلو بازوهای بزرگتر داشته باشید. رشد عضله پروسه ای زمان بر است و اساساً برای اضافه شدن قطر بازوها باید وزن کلی بدن هم افزایش یابد چرا که اولی تابعی است از دومی.

چنانچه 78 کیلو وزن و 38 سانتی متر قطر بازو دارید، حدوداً لازم است به وزنی بین 90 الی 97 کیلوگرم داشته باشید تا قطر بازوهایتان به حدود 45 سانتی متر برسد. این بدان معنا نیست که رشد انفرادی بازوها غیر ممکن است. با پیروی از برنامه خاصی که اینجا معرفی شده می توانید رشد جلو بازوهای خود را تسهیل کنید و ناگفته نماند که برنامه های مشابه دیگری هم وجود دارند و این یگانه برنامه نیست.

برنامه های بدنسازی جلو بازو

اینکه چقدر قطر بازویتان اضافه می شود به هیچ عنوان قابل پیش بینی نمی باشد. اما می توان این تخمین را داد که با اجرای این برنامه جلو بازوهای تان رشد قابل توجهی خواهند کرد.

ژنتیک و نقش آن در جلو بازوهای بزرگتر

درست مثل هر گروه عضلانی در بدن، ژنتیک شما تاثیر بسیار زیادی در پتانسیل رشد جلو بازوهایتان دارد. شاید به نظرتان عادلانه نباشد، اما این حقیقتی است که خیلی ها در تمام مدت زندگی خود برای رشد بازوهای خود وزنه می زنند اما نتیجه ای نمی گیرند و در عین حال هستند کسانی که بدون دست زدن به وزنه بازوهایشان بزرگتر از گروه اول است. وینس تیلور قبل آنکه بدنسازی را شروع کند قطر بازوهایش 43 سانتی متر بوده و افرادی مثل فیل هیث و پل دیلت هم بوده و هستند که بعد از یکسال تمرین توانستند قطر بازوهای خود را به 50 سانتی متر برسانند. اینها نمونه هایی از ژنتیک های قوی هستند که البته بخش کوچکی از جامعه را تشکیل می دهند. این را هم باید بدانید که تعداد آنهایی که بازوهای خیلی کوچکی داشته اند هم خیلی کم بوده است

بخش عمده ای از ما بدنسازان در یک گروه بزرگ تقسیم بندی می شویم به نام ژنتیک متوسط، بعد از یک سال تمرین سخت، سنگین و مداوم شاید قطر بازوهایتان 2 الی 5 سانتی متر رشد کند یا اینکه هیچ فرقی هم نکند. دو مسئله قطعی در مورد ژنتیک وجود دارد که همین حالا می توانید آنها را پیدا کنید. یکی طول جلو بازوهاست. فیگور جلو بازو بگیرید و ببینید که فاصله بین جلو بازو و ساعد چقدر خالی می شود هر چه این فاصله کمتر باشد یعنی که طول جلو بازوهای شما بیشتر می باشد و در نتیجه پتانسیل بیشتری برای رشد دارد. اما چنانچه فاصله مذکور زیاد باشد یعنی که طول جلو بازوها کم است. در این مورد می توان روی شکل عضله کار کرد. بعضی ها مثل کوین لورون و سرجیوالیوا دارای جلو بازوهای پری هستند در حالی که برخی دیگر مثل آرنولد، رابی رابینسون، آلبرت بکلس، دارم چارلز و رونی کولمن دارای جلو بازویی پیک می باشند. معمولاً آنهایی که جلو بازو های بلندی دارند، پیک کمتری دارند و بهترین پیک ها عموماً در بازوی افرادی دیده می شود که جلو بازوهای کوتاه تری دارند.

سابقه تمرین

احتمال تمرین دادن جلو بازوها از ساده ترین تمرینات است. کار اولیه این عضلات جمع کردن مفصل آرنج است بنابراین هر حرکتی که قرار باشد باعث تقریب جلو بازوها شود باید در آن جمع شدن آرنج ها وجود داشته باشد. در واقع در شروع همه آن چیزی که لازم است انجام دهید. فقط اجرای چند ست جلو بازو با هالتر است. زمانی که تجربه تمرین تان بیشتر شود می توانید حرکت تمرینی اضافه کنید تا عضله از زوایای متقارنی تحت فشار قرار بگیرد و هم چنین عضله براچیالیس هم با حرکتی مثل جلو بازو چکشی یا ساعد با هالتر ایستاده تحت فشار قرار بگیرد.

بهترین تعداد تمرین و تمرین زدگی

جلو بازوها عضلات کوچکتری نسبت به پاها و زیر بغل هستند و می توانند خیلی سریع تر ریکاوری شوند. این بدان معنا نیست که می توان آنها را هر روز تمرین داد. در تمرینات زیر بغل عضلات جلو بازو تا حدودی درگیر می شوند، پس در نتیجه وقتی جلو بازوها را در روز دیگری تمرین می دهید در طول هفته 2 نوبت روی این گروه عضلانی اعمال فشار می کنید. توصیه می شود جلو بازوها را با عضله زیر بغل تمرین ندهید مگر اینکه آن جلسه تمرین را در هفته 2 بار تکرار کنید. اینجا یک مدل تقسیم عضلات وجود دارد:

شنبه: سینه - جلو بازو یکشنبه:پا دوشنبه: استراحت سه شنبه: زیر بغل چهار شنبه: سرشانه - پشت بازو پنجشنبه: استراحت جمعه : استراحت


برنامه تمرین برای مبتدی ها (زیر یک سال سابقه) جلو بازو با هالتر 10-8×3

برنامه تمرین جلو بازوهای بزرگتر برای سطح متوسط (1 الی 3 سال سابقه)

حرکت تکرار ست
جلو بازو دمبل تناوبی 8-10 3
جلو بازو دمبل چکشی 8-10 3
جلو بازو با دستگاه 8-10 3

برخی از بدنسازان با اختصاص دادن یک روز جدا برای تمرین بازو به نتایج راضی کننده ای می رسند. شیوه تقسیم آنها بدین شکل است:

شنبه: جلو بازو- پشت بازو یکشنبه: پا دوشنبه: استراحت سه شنبه : زیر بغل چهار شنبه: سینه- سرشانه پنج شنبه: استراحت جمعه: استراحت


برنامه تمرین جلو بازوهای بزرگتر سطح پیشرفته (4 سال به بالا سابقه تمرین)

حرکت تکرار ست
جلو بازو با هالتر 8-12 3
ساعد با هالتر ایستاده 8-12 3
جلو بازو دمبل تمرکزی 8-12 3

به هر حال شما هستید که باید شیوه تقسیم را انتخاب کنید، اما در هر صورت طوری عضلات را تقسیم کنید که برای ریکاوری عضلات فرصت کافی وجود داشته باشد. نباید تمرین جلو بازوها یک روز قبل یا یک روز بعد از تمرین زیر بغل ها باشد چرا که در آن صورت عضلات ریکاوری نشده و رشد نمی کنند و در واقع طی چند هفته حتی کوچکتر می شوند.

اهمیت تمرین سنگین روی عضلات زیر بغل

پیش از آنکه بحث را در مورد حرکات مخصوص جلو بازوها آغاز کنیم، لازم است به نکته ای خیلی مهم اشاره کنیم و آن هم اهمیت اجرای تمرین سنگین روی عضلات پشت و زیر بغل است. چنانچه روی عضلات زیر بغل خود تمرین نکنید، جلو بازوهایتان هرگز تا آن حدی که ممکن است رشد نخواهند کرد. حداکثر وزنه ای که کسی بخواهد در حرکت جلو بازو به کار ببرید نهایتاً 45 الی 90 کیلوگرم است. این مقدار زیاد است اما جلو بازو ها با اجرای ددلیفت های 150 الی 300 کیلوگرمی یا زیر بغل هالتر خم های 100 الی 200 کیلوگرمی تحریک شدیدی به رشد می شوند. اگر رویای ساختن جلو بازوهایی بزرگ و حجیم را در سر می پروانید باید تمرین روی زیر بغل ها را سنگین انجام دهید.

حرکات تمرینی

اینجا تعدادی از مؤثرترین حرکات سازنده جلو بازوها معرفی می شوند. ترتیب معرفی آنها بر مبنای درجه تاثیر روی حجم است.


جلو بازو ایستاده با هالتر

این حرکت سلطان همه حرکات تمرین جلو بازو است چرا که در این حرکت می توانید بیشترین وزنه را برای تمرین جلو بازوها به کار ببرید. در حالت ایستاده پاها را به عرض شانه در یک خط موازی قرار دهید. چنانچه پاها کمی جمع تر باشند تعادل بدن بیشتر می شود حرکت از جایی شروع می شود که هالتر حدود 5 سانتی متر از ران ها فاصله دارد، با این وضعیت احتمال هرگونه پرتابی و چرخشی حذف می شود نکته مهم دیگر حفظ آرنج ها کنار بدن است. در تمام طول ست باید آرنج ها چسبیده به پهلوها نگهداشته شوند .وزنه باید تا جایی بالا برده شود که جلو بازوها با حداکثر توان خود منقبض شوند. در بخش بالای حرکت تماسی بین هالتر و سینه وجود ندارد. تمرکزتان باید روی انقباض ها باشد. در هر تکرار باید دنبال آن حس گرفتگی باشید که از انقباض 100 درصد عضله حاصل می شود. در مرحله اوج انقباض لحظه ای مکث کنید و سپس به آرامی وزنه را به موقعیت شروع بازگردانید.

اشاره ای به جزئیات:

رعایت فرم درست اجرایی به هر چیز دیگری تقدم دارد به ویژه بر میزان وزنه، می توانید 10 سال سنگین اما با فرم ناقص تمرین کنید و در نتیجه به هیچ نتیجه ای هم نرسید و این همان روشی است که اکثر افراد دارند.

وزنه ای برای حرکت انتخاب کنید که امکان انجام 8 الی 12 تکرار کامل را به شما بدهد. برای انجام حرکت باید تلاش کنید اما تقلب نه. زمانی که دیگر علی رغم همه فشاری که می آورید وزنه جابجا نمی شود، ست به پایان می رشد.

جلو بازو عنکبوتی برای جلو بازوهای بزرگتر

نام اصلی این حرکت اسپایدر است که در لغت به معنای عنکبوت است. در واقع وقتی حرکت جلو بازو لاری را روی تکیه گاه عمود بر زمین اجرا کنید به آن می گویند مدل اسپایدر این مدل نسبت به لاری عادی خیلی سخت تر و دارای دامنه حرکتی بیشتری می باشد. باید زیر بغل های خود را روی بالای تشک میز قرار دهید و بازوها بتوانند کاملاً عمود بر زمین شوند.

اجرای حرکت با دمبل محکم تر است و چنانچه ارتفاع میز را بالا ببرید و ایستاده حرکت را انجام دهید بهتر است.


شیوه تقسیم 2 جلسه تمرین برای جلو بازوهای بزرگتر شنبه:جلو بازو - پشت بازو یکشنبه: پا دوشنبه:سینه- سرشانه سه شنبه: استراحت چهار شنبه: زیر بغل (سبک) - جلو بازو پنج شنبه: استراحت جمعه: استراحت

اشاره ای به جزئیات:

این حرکت از نقطه ای شروع می شود که بازو کامل عمود بر زمین است و دمبل آویزان. بدن نباید هیچ حرکتی داشته باشد خیلی ها حرکت را با عقب کشیدن بالاتنه و اهرم کردن وزنه را بالا می برند. چنانچه برای شروع حرکت لازم باشد این کار را انجام دهید. نشان می دهد که وزنه انتخابی زیاد است و باید کم شود انقباض و کشش را در هر تکرار حفظ کنید


جلو بازو دمبل تناوبی

در حالت ایستاده قرار بگیرید. پاها را به عرض شانه فاصله دهید و یک جفت دمبل بردارید و کنار بدن نگهدارید به طوری که کف دست ها رو به بدن قرار بگیرند.

مثل همیشه آرنج ها باید کنار بدن ثابت باقی بمانند. حرکت را با بازوی راست شروع کنید و در مسیر بالا بردن دمبل چرخ دست را به سمت بیرون چرخش دهید تا در بخش بالای حرکت کف دست رو به سقف قرار بگیرد. پس از آن هم مسیر را با همان چرخش اما به طور معکوس باز گردید و تکرار بعدی را با بازوی چپ اجرا کنید. در بخش منفی تکرارها مقاومت کامل در مقابل وزنه کنید. آنقدر یکی در میان تکرارها را اجرا کنید که دیگر قادر به اجرای هیچ تکراری نباشید

اشاره ای به جزئیات:

در بخش بالای حرکت باید مچ را چرخش دهید.بنابراین انگشت کوچک دست ها را بالاتر از شست ها قرار می گیرند. حین بالا بردن دمبل ها بدن را صاف و بدون حرکت حفظ کنید.


جلو بازو دمبل تمرکزی

برای اجرای یک حرکت دو مدل وجود دارد. یکی این است که بنشینید و آرنج را به داخل ران تکیه دهید. در این مدل ران ها نقش تخته میز لاری را بازی می کنند. و لازم به ذکر است که همین روش رایج ترین مدل است. مدل دیگر بدون تکیه گاه است که همواره تصاویر آرنولد را حین اجرای حرکت با این مدل دیده اید در این حالت از کمر باید به جلو خم شوید تا بالاتنه موازی زمین شود و بازوها هم عمود بر زمین قرار بگیرد. دمبل باید به سمت پای مخالف بالا برود.

اشاره ای به جزئیات:

آرنولد تا جایی دمبل را بالا می برد که آرنج دست عمود بر زمین می شد. در بخش بالای حرکت هم مچ دست را سمت بیرون چرخش می داد به طوری که انگشت کوچک دست بالاتر از شست قرار می گرفت. سپس خیلی آهسته دمبل را پائین می برد تا جایی که بازو کامل عمود بر زمین می شد. این می شود فرم کامل حرکت.


جلو بازو با دمبل روی میز بالا سینه

استفاده از میز پرس شیبدار برای تمرین دادن جلو بازوها یک روش عالی برای ایجاد فشار روی بخش پائین جلو بازوها(که معمولاً در حالت ایستاده فشار روی بخش پائین جلو بازو ها کاهش می یابد). به واسطه زاویه بدن در این حرکت از همان اوایل دامنه حرکتی فشار زیادی روی عضلات اعمال می شود.

اشاره ای به جزئیات:

همیشه به خاطر داشته باشید که بخش بالای حرکت جایی است که جلو بازو ها کامل منقبض شوند. لزوماً اوج انقباض نباید زمانی باشد که دمبل نزدیک سینه می شود. با توجه به زاویه میز احتمالاً اوج انقباض وقتی رخ می دهد که دمبل هم ارتفاع قفسه سینه می شود، چنانچه بالاتر از حدی بروید که آنجا اوج انقباض رخ داده، در واقع فشاری روی جلو بازوها را کاهش می دهید یک سوپرست ساده و بسیار مؤثر این است که حرکت مذکور را تا ناتوانی اجرا کنید و سپس بایستید و تا ناتوانی حرکت جلو بازو دمبل تناوبی را اجرا کنید.


جلو بازو دمبل چکشی برای ساخت جلو بازوهای بزرگتر

حالا می رسیم به عضله براچیالیس که زیر جلو بازوها قرار دارد. این عضله بخشی از جلو بازوها به حساب نمی آید اما در به حداکثر رساندن سایز جلو بازوها نقش بزرگی دارد. این عضله بین جلو بازو و پشت بازو قرار دارد و وقتی رشد می کند قطر بازوها را بالا می برد. بعضی معتقدند این عضله است که باعث ایجاد پیک در جلو بازوها می شود. برای تمرین دادن این عضله رایج ترین حرکت جلو بازو چکشی است.

اشاره ای به جزئیات:

برای انجام این حرکت دمبل را باید مثل یک دمبل در دست بگیرید. می توانید در حالت ایستاده باشید اما اگر به صورت نشسته روی یک میز پرس بالا سینه آن را اجرا کنید. فشار بیشتری می توانید اعمال کنید. در این حالت فشار اولیه لازم روی عضلات قرار می گیرد. می توانید تکرارها را تناوبی یا همزمان اجرا کنید.


جلو بازو با دستگاه

زمانی که از دستگاه ها استفاده می کنید، از دامنه کامل آنها استفاده کنید. حرکت را از نقطه ای شروع کنید که جلو بازوها در حالت کشش قرار دارند.و هر زمانی که اوج انقباض در عضلات پدیدار نشده از بالا بردن وزنه خودداری نکنید. حرکت را آهسته اجرا کنید تا هر سانتی متر از دامنه حرکت تاثیرش را روی عضلات بگذارد.

اشاره ای به جزئیات:

دستگاه ها نسبت به خیلی از حرکات وزنه آزاد مقاومت بیشتری روی عضلات اعمال می کنند بنابراین همیشه در بخش بالای حرکت با دستگاه جلو بازوها را کاملاً منقبض کنید. دستگاه ها برای بکارگیری پیشرفته مثل ست های کم کردنی مناسب ترند.


ساعد با هالتر ایستاده

یک حرکت کم رواج اما هم تاثیر با حرکت جلو بازو چکشی است. حرکت خیلی شبیه جلو بازو با هالتر است اما با این تفاوت که مچ دست را باید برعکس گرفت.

اشاره ای به جزئیات:

توصیه می شود برای اجرای این حرکت از هالتر خمیده (EZ) استفاده کنید و آنرا از خمیدگی های بیرونی در دست بگیرید. احتمالاً در این حرکت وزنه ای که می توانید به کار ببرید نصف وزنه ای است که در حرکت جلو بازو با هالتر به کار می برید.

تمرین تخصصی برای جلو بازوهای بزرگتر

برای اینکه رشد جلو بازوها تسهیل شود لازم است که از سیکل 8 هفته ای پیروی کنید که شیوه تقسیم عضلات آن به صورت جدولی به ضمیمه قابل مشاهده است. در این تقسیم برای جلو بازوها 2 جلسه تمرین در هفته در نظر گرفته شده است. جلسه اول فقط خاص بازوهاست و جلسه بعدی همراه عضلات زیر بغل است. در این جلسه باید مقدار تمرین زیر بغل را به نصف کاهش دهید. چنانچه در حالت عادی برای زیر بغل ها 15 ست تمرین می کنید باید آن را در این 8 هفته به 7 الی 8 ست برسانید به خاطر داشته باشید که همیشه عضلات را به خوبی گرم کنید. در این 8 هفته خواب و استراحت کافی داشته باشید، پروتئین، کربوهیدرات و چربی با کیفیت هم مصرف کنید تا دیگر بهانه ای برای عدم رشد جلو بازوهای خود باقی نگذارید.


برنامه ای تمرین

برنامه A (هفته 1 و 2)

شنبه: حرکت اول جلو بازو دمبل تناوبی است. این حرکت را باید 2 ست به شکل ست های کم کردنی اجرا کنید . یعنی ابتدا وزنه ای را بردارید که بتوانید 10 تکرار اجرا کنید به محض رسیدن به ناتوانی وزنه را کاهش دهید و 8 تکرار بروید بعد دوباره وزنه را کم کنید تا بتوانید 6 تکرار بروید و در پایان هم باز وزنه را کم کنید تا بتوانید 6 تکرار بروید. این 10، 8، 6 و 6 تکرار باید بدون استراحت اجرا شود. حرکت دوم جلو بازو ایستاده با هالتر است، 3 ست 21 تکراری اجرا می شود. 21 تکرار خودش یک سیستم است که می گوید 7 تکرار نیمه پائین، 7 تکرار نیمه بالا و 7 تکرار کامل از حرکت اجرا شود و همه اینها بدون استراحت است تا 21 تکرار کامل شود.

چهار شنبه: حرکت و سیستم خاصی ندارد و از برنامه قابل تشخیص است.

برنامه A (چهار شنبه)

حرکت تکرار ست
جلو بازو با هالتر میله خوابیده 8-10 3
جلو بازو چکشی روی میز بالا سینه 8-10 3

برنامه تمرین جلو بازوهای بزرگتر سطح پیشرفته (4 سال به بالا سابقه تمرین)

حرکت تکرار ست
جلو بازو با هالتر 8-12 3
ساعد با هالتر ایستاده 8-12 3
جلو بازو با دمبل تمرکزی 8-12 3

برنامه B (هفته 3 و 4)

شنبه: این روز فقط یک حرکت تمرینی دارد که جلو بازو با دستگاه تک دست است. با وزنه ای شروع کنید که بتوانید 8 الی 10 تکرار حرکت را اجرا کنید و به صورت تناوبی یک ست برای دست راست و یک ست برای دست چپ اجرا کنید. بین ست ها استراحت نکنید و آنقدر ادامه دهید تا دیگر اجرای یک تکرار هم ممکن نباشد.

چهارشنبه: در این روز برنامه سیستم خاصی ندارد و از جدول قابل رویت می باشد.

برنامه B (شنبه) جلو بازو با دستگاه تکی، 10-8 تکرار X ست تعداد ست ها مشخص نیست و ناتوانی است که مشخص می کند. برنامه B (چهارشنبه) جلو بازو تناوبی با دمبل 10-8×4 ساعد با هالتر ایستاده 10-8×3

برنامه C (هفته 5 و 6)

شنبه: دو حرکت اول در این روز عادی هستند اما حرکت سوم که جلو بازو با دستگاه است باید بدین شکل اجرا شود: حرکت باید 3 ست اجرا شود. تکرار هدف 5 است که بعد از آن باید وزنه کم شود و 8 تکرار اجرا شود و بعد از آن هم باید وزنه یک بار دیگر کم شود تا بتوان 10 تکرار اجرا کرد.

چهارشنبه: برنامه تک حرکتی است و سیستم خاصی ندارد.

برنامه C (شنبه) جلو بازو عنکبوتی با هالتر + 8-6×3 جلو بازو ایستاده با هالتر 8-6×3 جلو بازو با دستگاه 10/8/5×3 به شرح برنامه مراجعه شود.

برنامه C (چهارشنبه) جلو بازو عنکبوتی تکی با دمبل 10-8×3

برنامه D (هفته 7 و 8)

شنبه: حرکت اول جلو بازو با دمبل روی میز بالا سینه است که بعد از ناتوانی باید تکرارها را تناوبی ادامه دهید و بعد از ناتوانی دوباره باید بایستید و تا ناتوانی مجدد چند تکرار بروید. حرکت دوم جلو بازو با دستگاه تکی است که بعد از ناتوانی در هر ست باید با دست در حال استراحت برای اجرای 2 الی 3 تکرار اضافی کمک دهید. سپس در پایان هم در بخش انقباض 10 الی 20 ثانیه مکث کنید پس از آنکه دیگر مقاومت غیر ممکن شد با کمک دست مخالف یک بار وزنه را بالا ببرید و سپس با همه وجود 2 تکرار منفی در صورت امکان اجرا کنید.

چهارشنبه: برنامه این روز عادی است و تکنیک خاصی ندارد.

برنامه D (شنبه) جلو بازو با دمبل میز بالا سینه 10-8×3 جلو بازو با دستگاه تکی 3+10-8×3 هر کدام از حرکات تفکیک خاص دارد به شرح برنامه مراجعه کنید.

برنامه D (چهار شنبه) جلو بازو با هالتر 8-6×3 جلو بازو چکشی 10-8×3

نوشته ۶۴ روز مانده به جلو بازوهای بزرگتر اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.


فدراسیون جهانی بدنسازی و پرورش اندام

$
0
0
فدراسیون جهانی بدنسازی و پرورش اندامفدراسیون جهانی بدنسازی

غیر از فدراسیون جهانی بدنسازی I.F.B.B که توسط دکتر بن ویدر و در سال 1946 تأسیس شد، کوشش و تلاش رییس و اعضای توانمندش توانست بیش از 172 کشور در این فدراسیون جمع آوری نماید، تا به آرزوی دیرینه اش که همانا رسمیت پرورش اندام توسط کمیته بین المللی المپیک و پذیرش پرورش اندام به عنوان یکی از رشته های رسمی بازی های المپیک در سال 2004 در آتن بود، برسد. اشخاص دیگری نیز سعی در به وجود آوردن فدراسیون جهانی پرورش اندام W.B.F علیه فدراسیون بین المللی بدنسازان I.F.B.B داشتند تا به رقابت با فدراسیون I.F.B.B بپردازند اما این رقابت فقط هجده ماه طول کشید یعنی از ژانویه 1991 تا جولای 1992. در این مقاله به تاریخچه فدراسیون جهانی پرورش اندام می پردازیم که به وسیله پیتر مک جوز به رشته تحریر در آمده است.

اواخر بهار 1990 با خبری ماجرا آغاز شد. وینس مک ماهون (رییس فدراسیون جهانی کشتی و ورزش های پهلوانی TITAN SPORTS قصد داشت تا مجله ای مخصوص پرورش اندام را افتتاح کند که بدین وسیله برای رقابت با I.F.B.B پیشقدم گردد. در طول تابستان 1990 مک هامون و همکارانش هرگونه طرح و برنامه ای را برای تشکیل فدراسیون پرورش اندام انکار کرده و این گونه اظهار می کردند که فقط نظرشان این بود که مجله ای تحت عنوان BODY BUILDING LIFE STYLES (روش های زندگی پرورش اندام) را به چاپ برسانند.

اواسط تابستان اعلام کردند تام پلاتز یکی از معروف ترین قهرمانان پرورش اندام به مجله و گروه آنان ملحق شده است تا در جهت توسعه و سفارش مجله، تیتان اسپورتس در مسابقات پرورش اندام آقای المپیا 1990 غرفه ای در این مسابقات رزرو نمود. در واقع بدین وسیله قصد داشتند مردم را با فدراسیون جدید پرورش اندام یعنی فدراسیون جهانی پرورش اندام یعنی (W.B.F) آشنا کنند و در آن فراز و نشیب نامزدهای فدراسیون جهانی پرورش اندام در این بیانیه ادعا می کردند که فدراسیون جهانی پرورش اندام رویدادی جدید است که بسیار حرفه ای عمل کرده و در تاریخچه ورزش از پولدارترین سازمانهاست.

تام پلاتز مسئول تبلیغات فدراسیون جهانی پرورش اندام بود. سرتاسر پاییز و زمستان کاندیداهای فدراسیون جهانی پرورش اندام راهی اداره مرکزی تیتان اسپرت جهت عقد قرارداد شدند و تمام افکار این بود که چه کسی دوست دارد با W.B.F قرارداد امضاء نماید. جملگی این ایده ها در 30 ژانویه 1991 در کنفرانس مطبوعاتی در هتل پالاس نیویورک به حقیقت پیوست در حالی که در این کنفرانس 13 تن از ورزشکاران بدین شرح حضور داشتند: آرون بیکر، مایک کریستین، وینس کامفورد، دیوید درت، بری دمی، جونی مورات، دنی پادیلا، تونی پرسون، جیم کوئین، مایک کوئین، ادی رابینسون، گاری استریدوم و تری زوکولوتو.

در این اجتماع فدراسیون جهانی پرورش اندام حرف های زیادی برای گفتن داشت. همچنین گزارش شد که ارزش گری استریدوم هر 3 سال 000/400 دلار است. مک ماهون اعلام نمود که اولین سری از مسابقات فدراسیون جهانی پرورش اندام 15 ژوئن 1991 در شهر آتلانتیک برگزار می شود. پالاس هتل محل اسکان ورزشکاران آنقدر فوق العاده بود که قهرمانان فکرش را نمی کردند. تام پلاتز گفته بود که قبل از فرار رسیدن 15 ژوئن و زمان موعد ترتیب کارها داده خواهد شد.

با نگاهی به گذشته روزهای خوشبختی فدراسیون جهانی پرورش اندام (W.B.F) همان روز کنفرانس بود و فقط در همان روز خلاصه شد. 18 ماه بعد در 15 جولای 1992 وینس مک ماهون از کار کناره گرفت و به جو و بن ویدر لقب پدران پرورش اندام داد و به آن ها گفت که به کار انتشار مجله و همچنین فدراسیون جهانی پرورش اندام خاتمه خواهد داد.

از 30 ژانویه 1991 در زمان تشکیل کنفرانس مطبوعاتی از فدراسیون جهانی پرورش اندام چیزی به جز بدبختی و مصیبت و دو مسابقه بی فایده فقط بدین خاطر که به مردم بفهمانند که ما هنوز هم هستیم باقی نماند. احتمالاً بدین خاطر مک ماهون با برادران ویدر تماس گرفت چرا که گمان می کرد توانایی آن را دارد تا کار تبلیغاتی و آگهی مجلات را به عهده بگیرد چون میلیون ها دلار بر روی مکمل های غذایی سرمایه گذاری کرده بود. شرم آور است ولی عده ای از ورزشکاران می گفتند که او در حملات مکررش به پرورش اندام 15 میلیون دلار خرج کرده است. مک ماهون به این شکست تن داد و تسلیم شد. بالاخره پس از بحث و اختلافات مجدداً فدراسیون بین المللی I.F.B.B در اوج ماند.

در فوریه 1993 اعلام شد که ورزشکاران فدراسیون جهانی پرورش اندام می توانند در مسابقات فدراسیون بین المللی پرورش اندام شرکت کنند. برنده ها 10 درصد از حقوق سالیانه ای را که در فدراسیون جهانی پرورش اندام کمی گرفتند را دریافت خواهند کرد. از 13 ورزشکار فدراسیون جهانی در 1993 فقط 6 نفرشان در مسابقات فدراسیون بین المللی شرکت کردند اما هیچ کدام موفق به راهیابی به المپیا نشدند. در سال 1991 فدراسیون جهانی با 13 نفر شروع به کار کرد و پس از گذشت دو دوره مسابقات در سال 1992 کارش را با همان 13 نفر خاتمه داد.

مک ماهون در کمال خود خواهی فکر می کرد می تواند طی 2 سال بیش از آنچه که بن و جو ویدر در طی 50 سال به دست آوردند به دست آورد و پیشرفت کند. اگر یک کشتی گیر حرفه ای باشید برایتان خیلی دشوار خواهد بود که به پایان کار فکر کرده و واقع بین باشید. ورزشکارانی که عضو فدراسیون جهانی بودند دستمزد سالیان را دریافت می کردند، همه چیز خوب و درست پیش می رفت.

فدراسیون جهانی بدنسازی به این نتیجه رسید که حساب، حساب است و فدراسیون بین المللی جریمه کمی برایشان قائل شد حتی کمتر از آنکه فکرش را می کردند اگر چه عده ای می گفتند نباید جریمه ای گرفته شود اما چگونه آنان انتظار این گونه ملایمت ها را داشتند آن هم کسانی که اعمال ناشایست فدراسیون جهانی را نادیده گرفته و انکار می کردند.

در اولین روزهای ماه مه 1993 و شب مسابقه آقای المپیا به افتخار بازگشت ورزشکاران فدراسیون جهانی بدنسازی به فدراسیون بین المللی جشنی برگزار شد. اسامی و عنوان های آن ها دوباره احیا و زنده شد و با همان مقام گذشته به فدراسیون بین المللی ملحق شدند. تابلویی با اشعار جان سباستین با عنوان «خوش آمدید» نصب شد. شاید سمبل این سناریو سؤال برانگیز نباشد و اشعار آنقدر احساسی بود که دیگر جایی برای سؤال باقی نماند. به هر حال ورزشکاران و اعضای فدراسیون جهانی حالا از اعضای فدراسیون بین المللی هستند. در آینده نباید به گذشته توجه کرد چون داستان فدراسیون جهانی پرورش اندام W.B.F پایان پذیرفت و این ماجرا ثابت نمود برادران ویدر پدران پرورش اندام هستند و با خلوص نیت و تلاش و پشتکار توانستند I.F.B.B را به این مرحله از رشد برسانند که اکنون در المپیک پرورش اندام جایگاه رفیعی دارد و متخصصین نیز پرورش اندام را به عنوان ورزشی دوست داشتنی قبول دارند.

نوشته فدراسیون جهانی بدنسازی و پرورش اندام اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

جاستین کامپتون قهرمان رقابت های آور لاندو

$
0
0
جاستین کامپتون قهرمان رقابت های آور لاندو

ساختن بازوهای بزرگ به شیوه جاستین کامپتون

نام: جاستین کامپتون محل تولد زندگی: آمریکا تاریخ تولد: 15 می 1988 قد: 173 سانتیمتر وزن در دوران رقابت: حدود 115 کیلوگرم وزن در دوران حجم: حدود 135 کیلو گرم

کارنامه جاستین کامپتون

رقابت مانستر مش 2007، نائب قهرمانان دسته نوجوانان رقابت NPC طبیعی اوهایو، 2008، قهرمان رده نوجوانان؛ مقام سوم رده جوانان، مقام چهارم رده آزاد دسته 90- کیلوگرم رقابت NPC سینسیتاتی 2008، مقام سوم رده آزاد دسته 90 – کیلوگرم رقابت NPC کنتاکی ماسل 2010،مقام اوورال رده تازه واردها و رده آزاد رقابت ملی جوانان NPC 2011، مقام دوم دسته 100- کیلوگرم رقابت ملی NPC 2011، مقام سیزدهم دسته 100 – کیلوگرم رقابت ملی NPC 2012، قهرمان دسته 100- کیلوگرم و دریافت کارت حرفه ای مقام پنجم رقابت حرفه ای شیکاگو 2013 قهرمان رقابت اروپایی اورلاندو 2014

تمام بدنسازان حرفه ای ژنتیک قابل توجهی دارند، و همه آن ها به سختی تلاش می کنند برای اینکه به حداکثر قابلیت های ژنتیکی خود دست یابند. ولی اگر بگوییم همه آن ها مدار تلاش مشابهی را در تمرین خود صرف می کنند، دروغ گفته ایم. البته اشتباه نکنید. همگی می دانند به چه چیزهایی نیاز دارند و عملکرد خود را همانطور که لازم است تنظیم می کنند. ولی برخی از آن ها شیوه های بسیار دقیق تر و نگاه ریز بینانه تری دارند، و تمایل بیشتری دارند برای اینکه بطور مداوم در حال جستجو باشند برای یافتن شیوه های مؤثرتر جهت دستیابی به اهداف شان و حرکت به سمت بهترین شدن.

جاستین کامپتون هم جزو همین دسته معدود است. در سن 25 سالگی، او بسیار هوشیارتر و پخته تر از سن و سال خودش است و تنها بر ژنتیک یا دیگر فاکتورهای فیزیکی تکیه ندارد. جاستین می داند در دنیای بی رحم رقابت های حرفه ای بدنسازی، تنها ژنتیک خوب کافی نسیت. او از آن دسته بدنسازانی است که می تواند واقعاً چیزی از آن ها بیاموزید، به این دلیل که خودش هم در جستجوی بی وقفه برای آموختن است.

یاد بگیرید کمتر به معنای بیشتر است. و بیشتر می تواند بهتر باشد!

سفر جاستین کامپتون در بدنسازی در سن 14 سالگی شروع شده. سایز بازوهای او در آن زمان 32 سانتیمتر بود، که از دید خودش ناچیز است. ولی واقعاً نقطه خوبی برای شروع بود. مشابه اغلب بدنسازان جوان، او به این نتیجه رسید که قوی تر شدن یکی از بهترین راه هاست. برای بزرگتر شدن. وقتی 20 ساله شد، با دمبل های 40 کیلویی حرکت جلو بازو با دمبل را اجرا می کرد. جاستین تأکید می کند:" با این وجود فشار را به زحمت روی بازوها حس می کردم. فرم اجرای حرکاتم بیشتر به حرکت وزنه بردارها شباهت پیدا کرده بود!" در آن زمان بود که در نتیجه استفاده مداوم از چنان وزنه های سنگین، شروع آسیب در مچ دست ها، آرنج ها و تاندون های او آغاز شد. کامپتون راهی نداشت مگر کمی کاهش وزنه ها . می گوید:" بلافاصله، به انقباض و پمپ بهتری دست یافتم، و رشد تازه ای در بازوهایم آغاز شد." در سن 21 سالگی، سایز بازوهای او به 51 سانتیمتر رسید، سایزی که برای بسیاری تنها یک رؤیاست. او یاد گرفته بود وزنه بیشتر تنها وقتی بهتر است که حرکات با فرم خوبی اجرا شود و به احساس خوبی در عضله خود دست یابد." حالا، بدن بسیار بزرگتری دارم، ولی سنگین ترین وزنه هایی که برای جلو بازو استفاده می کنم، 27.5 کیلو هستند."

تغییر بزرگ دیگری که جاستین کامپتون در تمرینش اعمال کرد، افزایش حجم تمرین بود. از سن 17 تا 21 سالگی، او با شیوه تمرین Max –OT (حداکثر تمرین) تمرین می کرد، که توسط قهرمانان رقابت تیم یونیورس، اسکیپ لاکور و جفویلیت رواج یافته بود. اساس این شیوه بر شدت بالا و حجم کم تمرین استوار است. هر بخش از بدن یک بار در هفته تحت تمرین قرار می گیرد. با سه روز استراحت کامل در مورد تمرین با وزنه، با تأکید خاص بر ریکاوری.

سرانجام، جاستین کامپتون حس کرد چنین تمرینی برای او کافی نیست، و باید حجم تمرین را افزایش دهد. در شرح این مسئله می گوید:"فکر می کنم این سیستم تمرین برای کسانی که شغلی دارند که شامل فعالیت بدنی زیادی است، یا کسانی که وقت کافی برای تمرین ندارند، شیوه خوبی است. ولی فعالیت های شغلی من همواره اداری بوده، و زمان بیشتری داشتم برای اینکه در باشگاه صرف کنم نسبت به چنان افرادی." در نتیجه، برای آزمایش، جاستین کامپتون مجموع ست های تمرینش برای هر بخش از بدن را افزایش داد. همچنین شروع کرد به تمرین دو بار در هفته روی هر بخش از بدن به جز عضلات پا، احساس می کرد چنانچه عضلات پا بسختی تحت تمرین قرار گیرد نمی تواند در عرض سه روز بطور کامل ریکاوری شود، ضمن اینکه پس از چند هفته که تمرین دو بار در هفته را روی پاهایش انجام داد، به بروز درد در زانوها منجر شد.

می گوید:" به این نتیجه رسیدم که برای مدت زمان طولانی از تمرین زدگی هراس داشته ام، در حالی که دچار کم تمرینی بودم. وقتی کالری دریافتی ام را بطور مناسبی افزایش دادم، واقعاً توانستم از طریق حجم و فرکانس بیشتر تمرین، نتایج خوبی کسب کنم." همچنین بخوبی با این تمرین وفق یافت به این دلیل که واقعاً عاشق تمرین است." اگر می توانستم دو بار در روز تمرین می کردم !"

حرکات محبوب جاستین در تمرین بازو

از جاستین کامپتون خواستیم تا تعدادی از حرکات محبوب و مورد علاقه اش در تمرین بازو را برایمان ذکر کند، و نکات و ترفندهایی را که کشف کرده برای اینکه هر یک بهترین نتیجه را در پی داشته باشد، برایمان بازگو کند.

حرکات جلو بازو

جلو بازو نشسته با دمبل

در این حرکت، دوست دارم بخش منفی را به آهستگی و با کنترل کامل انجام دهم. در هر نوعی از حرکات جلو بازو، روی حفظ آرنج هایم متمایل به عقب تمرکز می کنم. وقتی آرنج ها شروع کنند به انحراف به سمت جلو به این معنی است که عضلات دلتوئید شما وارد حرکت شده اند. شاید از دید برخی بنظر بیاید فرم اجرایم دچار اشکال است، به این دلیل که در هر تکرار کمی به سمت بازوی فعالم متمایل می شوم؛ ولی دلیلش این است که نیاز دارم دمبل را از پایم فاصله دهم تا بتوانم آن را بالا بیاورم. اگر عضلات پای شما به اندازه من حجیم نباشد، نیازی به این تمایل به طرفین نخواهید داشت. از وزنه های 20 تا 22.5 کیلویی بعنوان حداکثر وزنه ام در این حرکت استفاده می کنم."

جلو بازو هالتر با میله خمیده

" کمی مانده به بالاترین نقطه دامنه، حرکت را متوقف کرده و جلو بازویم را به شدت منقبض می کنم، و باز هم وزنه را در بخش منفی، به آهستگی پایین می برم. متوجه شده ام که اگر اجازه دهید وزنه با سرعت پایین رود، نا خودآگاه بدن را وارد حرکت می کنید و تکرار بعدی را با ضربه ای از سوی بدن اجرا خواهید کرد، و در نتیجه فشار کافی روی جلو بازوی شما متمرکز نخواهد شد."

جلو بازو هالتر با میله صاف

" بسیاری از افراد شکایت می کنند از اینکه اجرای جلو بازو با هالتر صاف باعث نابودی مچ دست هایشان می شود. من هم در این حرکت، درد کمی را در مچ دست هایم حس می کردم، تا وقتی حرکت را با فاصله کمی بیشتر بین دست ها اجرا می کردم. با هالتر خمیده، فاصله دست هایم همیشه کمتر است و دست هایم کمی زاویه دارد ولی وقتی حرکت را با هالتر صاف انجام می دهم، لازم است فاصله بین دست ها کمی بیشتر باشد."

جلو بازو با هالتر روی میز لاری

"عاشق این حرکت هستم! ازآنجایی که معمولاً از هالتر خمیده برای اجرای حرکت استفاده می کنم، فاصله دست هایم تقریباً کم است. تأکیدی روی استفاده از وزنه های خیلی سنگین ندارم. با وزنه سبک تر، می توانم هالتر را تا جایی که دست هایم تقریباً صاف شوند پایین ببرم و به کشش کاملی دست یابم. انجام چنین کاری با وزنه های سنگین، عاقلانه نیست."

جلو بازو چکشی

"جلو بازو چکشی حرکتی است که حداقل در نیمی از جلسات تمرینم استفاده می کنم. اگر از دمبل استفاده کنم، دمبل را به سمت شانه مقابل بالا می آورم، برای اینکه عضله براکیالیس را بهتر هدف قرار دهم. اگر از سیم کش و دستگیره طنابی استفاده کنم. ترجیح می دهم آن را بعنوان بخشی از یک سوپرست مورد استفاده قرار دهم تا به تنهایی، به این نتیجه رسیده ایم که پس از اجرا یک حرکت با دمبل، اگر سراغ جلو بازو چکشی یا سیم کش بروم، نتیجه بسیار خوبی کسب می کنم."

جلو بازو سیم کش جفت دست از طرفین

"در واقع این حرکت را به سه شیوه مختلف اجرا می کنم، و گاهی هر سه شیوه را در یک ست به کار می گیرم. حرکت را در حالی شروع می کنم که در میانه دستگاه کراس اور ایستاده ام و حدود هشت تکرار انجام می دهم. سپس یک قدم به عقب بر می دارم که در واقع بیشتر شبیه اجرای فیگور جفت بازو از جلو می شود و هشت تکرار دیگر انجام می دهم. در این شیوه حس می کنم سر کوتاه دو سر بازوی من بیشتر فعال می شود. سپس، یک قدم از مرکز دستگاه جلوتر می روم، و این بسیار شبیه فیگور جفت بازو از پشت عمل می کند. سر بلند دو سر بازو در این موقعیت سخت تر کار می کند، همان سری از جلو بازو که در فیگور جفت بازو از پشت بیشتر به چشم می آید."

جلو بازو لاری با دمبل تک دست

" جلو بازو تک دست در حالی که بازوها در موقعیت ثابتی قرار دارند، یک حرکت بشمار می آید. یا حرکت را با یک دمبل انجام می دهم، یا بصورت تک دست با دستگاه، یا حتی میز لاری را جلوی پایه سیم کش برده و حرکت را اجرا می کنم. هر کدام از این حرکات را که انتخاب کنم، در تمام مدت چرخش به سمت خارج را بطور کامل در دستم حفظ می کنم. همچنین اگر دقت کنید متوجه می شوید که بدنم را هم کمی به سمت خارج میز متمایل می کنم. از این طریق می توانم بازویم را در موقیعت مناسبی قرار دهم. انعطاف بدنی خیلی زیادی ندارم، در نتیجه اگر مستقیم رو به جلو روی میز لاری بنشینم، دامنه حرکتم محدود خواهد شد."

حرکات پشت بازو

پشت بازو با سیم کش با دستگیره طنابی

"هر یک از جلسات تمرین پشت بازویم را با یکی از حرکات پشت باوز با سیم کش شروع می کنم، قبل از اینکه سراغ حرکات وزنه آزاد بروم. این نکته ایست که از جان ما، یوس آموختم، که زمانی به من می گفت اگر می خواهم وقتی به سن او می رسم باز هم بتوانم روی پشت بازوهایم تمرین کنم بدون اینکه از درد آرنج در عذاب باشم، تاکتیک هوشمندانه ایست. پس آرنج های خود را بخوبی گرم کنید. گاهی اوقات از دستگیره طنابی استفاده می کنم، برخی اوقات دسته V شکل، دسته صاف یا دسته خمیده. تعداد تکرارها در دو ست اول حداقل 12 تکرار خواهد بود."

پشت بازو با سیم کش با دستگیره طنابی تک دست

"بسیاری از مواقع مستقیم در کنار پایه می ایستم و پشت بازو سیم کش را بصورت تک دست انجام می دهم. در این حرکت، دوست دارم پشت باوزهایم را برای یک ثانیه کامل در پایان هر تکرار منقبض کنم. اغلب اوقات از دستگیره طنابی استفاده می کنم، که به من امکان می دهد، دستم را بطور کامل از بدن دور کنم برای دستیابی به کامل ترین انقباض ممکن."

دیپ

"در تصویر می بینید که در حال اجرای دیپ بین دو میز هستم. ولی در تمرین واقعی، دیپ با دستگاه را ترجیح می دهم. دلیلش این است که از آن طریق می توانم به بهترین احساس در پشت بازوهایم دست یابم وقتی در انتهای هر تکرار لحظه ای مکث می کنم و انقباض شدیدی را بر پشت بازوهایم اعمال می کنم و سپس با کنترل بخش منفی را در سه ثانیه انجام می دهم. انجام چنین کاری در صورت اجرای دیپ بین دو میز یا دیپ روی پایه (پارالل) بسیار دشوار است."


الگوی تمرین جاستین کامپتون

روز                                                      بخش بدن

یکشنبه                                       سینه، پشت بازو

دوشنبه                                       پشت، جلو بازو

سه شنبه                                     سرشانه، همسترینگ

چهار شنبه                                   سینه، پشت بازو

پنجشنبه                                     پشت، جلو بازو

جمعه                                         چهار سر ران، همسترینگ

شنبه                                         استراحت

برنامه تمرین بازوی جاستین کامپتون

جلو بازو

حرکت                                                  ست                               تکرار

جلو بازو دستگاه لاری تک دست                                           10- 8، 12، 12¯

جلو بازو با هالتر                               3                            10- 8، 15- 12، 15- 12

سوپرست شامل:

جلو بازو با دمبل خوابیده روی شیب مثبت 3                            10- 8، 12- 10، 15- 12+

جلو بازو چکشی با سیم کش                 3                            12- 10، 15- 12، 20- 15

(¯) در بالای هر تکرار یک ثانیه مکث کنید

(+) برای بخش منفی هر تکرار، سه ثانیه مکث کنید.

پشت بازو

حرکت                                                                     ست           تکرار

پشت بازو ایستاده با سیم کش جفت دست                 3             10- 8، 12، 12¯

پشت بازو با سیم کش با دستگیره طنابی تک دست       3             10- 8، 15- 12، 15- 12¯

دیپ با دستگاه                                               3             15- 10  ¯

سوپرست شامل:

جلو بازو با دمبل خوابیده روی شیب مثبت                3             10- 8، 12- 10، 15- 12

جلو بازو با چکشی سیم کش                                3             10- 8، 12- 10، 15- 12

(¯)در انتهای هر تکرار یک ثانیه مکث کامل داشته باشید.


پشت بازو با سیم کش از پشت سر با دستگیره طنابی

" همواره نوعی از حرکات پشت بازو را که از پشت سر اجرا می شوند برای هدف قرار دادن سر بلند سه سر پشت بازو مورد استفاده قرار می دهم. معمولاً از هالتر یا دمبل بهره می برم، ولی زمان هایی هم هست که حرکت با سیم کش اجرا می کنم، با تکیه دادن به پایه سیم کش و کمی خم شده به سمت جلو."

پشت بازو از پشت سر با هالتر خمیده حالت نشسته

" عاشق استفاده از هالتر خمیده در این حرکت هستم، ولی از آنجایی که به تنهایی تمرین می کنم، اغلب مواقع امکان استفاده از این حرکت برایم وجود ندارد؛ به این دلیل که برای بالا بردن هالتر به نقطه شروع، انرژی زیادی مورد نیاز است، همچنین بازگرداندن هالتر به پایین در پایان حرکت و از آنجایی که از 80 تا 90 کیلوگرم وزنه استفاده می کنم، راهی وجود ندارد که بتوانم به تنهایی حرکت را انجام دهم! در عوض معمولاً حرکت را با یک دست و یک دمبل انجام می دهم. حداکثر از دمبلهای 27.5 یا 32.5 کیلویی استفاده می کنم. اینها در مقایسه با وزنه های بدنسازی مثل رابرت بورنیکا خیلی هم سنگین نیست. یک بار شاهد بودم که او از دمبل 50 کیلویی در این حرکت استفاده می کرد. به کشش خوبی دست پیدا می کنم، ولی مراقبم کشش بیش از اندازه نشود. در این صورت باعث کشیدگی در تاندون های آرنج هر دو دست تان خواهد شد و حتی احتمال آسیب عضلات کمربند شانه ای هم وجود خواهد داشت."

هیچ چیز را به شانس واگذار نکنید

بسیاری از بدنسازان، حتی کسانی که در سطوح بالایی هستند، کم و بیش هر بار که به باشگاه می روند، در طول تمرین در مورد هر حرکت تصمیم می گیرند. ولی در مورد جاستین کامپتون اینطور نیست. او هر جلسه تمرین خودش را از پیش طراحی می کند و آن را روی کاغذ یا گوشی خو ثبت می کند و در طول تمرین به آن رجوع می کند. می گوید:" تمرین در کنار تغذیه، مهمترین جنبه بدنسازی است و برایم مهم است که در مورد آن دقیق باشم و با برنامه حساب شده ای پیش روم." همین دقت و جدیت است که باعث شده همین حالا هم جاستین از بسیاری از هم دوره های خودش فراتر باشد، و در سال های آتی هم بدون شک به سود او خواهد بود. می توانید بخوبی از او نکات مهمی را بیاموزید و در تمرین خود در باشگاه به کار گیرید. شاید هرگز به بازوهایی با سایز 56 سانتیمتر مشابه او دست پیدا نکنید، ولی می توانید حداقل اطمینان داشته باشید که در مسیر دستیابی به حداکثر پتانسیل بدنی خود پیش خواهید رفت.

نوشته جاستین کامپتون قهرمان رقابت های آور لاندو اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

برنامه تمرین پشت برای مسترالمپیای ۲۰۱۲

$
0
0
برنامه تمرین پشت برای مسترالمپیای 2012

برنامه تمرین پشت دنیس ولف برای مسترالمپیای 2012

این روزها دنیس ولف تشنه موفقیت در بزرگترین صحنه بدنسازی دنیاست و سخت تر از هر زمان دیگری تمریناتش را دنبال می کند شاید بتواند پتانسیل خود را روی صحنه المپیا ثابت کند و سرسخت ترین رقبای حرفه ای خود را به زیر بکشد.

از لحاظ فرم X بدن که فرم ایده ال در بدنسازی بشمار می آید، کمتر کسی توان رقابت با او را دارد. و این بزرگترین نقطه قوت اوست، در عین حال با افزایش سایز چشمگیری که به آن دست یافته و ترکیب حجم و کیفیت عضلانی، حالا یکی از بزرگترین مدعیان رده حرفه ای بشمار می آید. وقتی فیگورهایش را روی صحنه به نمایش می گذارد بی اندازه با ابهت و حیرت انگیز جلوه می کند.

با 180 سانتیمتر قد، و تفاوت حیرت انگیز پهنای شانه ها نسبت به کمرش، دلتوئیدهایی به گردی توپ، عضلات چهار سری که به بیرون زبانه می کشد و یک کمر باریک، بنظر می رسد تمام وزن دنیس ولف 125 کیلویی، از عضله خالص تشکیل شده با تناسبی فوق العاده ای که او را در سطح افرادی چون استیو ریوس و فرانک زین جای می دهد. با حدود 5 تا 10 کیلوگرم وزن عضلانی با کیفیت و تقویت عضلات پایین پشت و همسترینگ، بسیاری معتقدند او براحتی می تواند به مسترالمپیای بعدی بدل شود.

در واقع اگر از شما بپرسند: برای اینکه دنیس ولف بتواند به تندیس ساندو دست یابد به چه تغییراتی نیاز دارد، چه جوابی می دهید؟ به احتمال بسیار زیاد شما هم مثل اغلب کارشناسان دیگر که تا به حال صدها بار به این پرسش پاسخ مشترکی داده اند می گویید: اگر می توانست بر سایز عضلات پشت همسترینگش بیافزاید ... " طرفداران سر سخت و پر شمار او احساس می کنند که در سرنوشتش نوشته شده که دو عنوان بزرگ دنیای حرفه ای یعنی قهرمانی آرنولد کلاسیک و مسترالمپیا از آن او خواهد شد. ولف دو بار پس از برنچ وارن در مقام نائب قهرمانی آرنولد کلاسیک قرار گرفته، و چهار مرتبه هم به پنج مرد برتر المپیا راه یافته بنظر می رسد تنها مسئله، زمان است! شاید او در یکی از سخت ترین دوران های بدنسازی پای روی صحنه رقابت ها گذاشته، عصری که استعدادهای حیرت انگیزی چون فیل هیث و کای گرین را پیش روی خود دارد و در چنین شرایطی هیچ راهی ندارد مگر تمرکز بر خودش و غلبه بر دو نقص ذکر شده.

حالا او تمام تمرکزش را روی بهبود باز هم بیشتر این دو بخش قرار داده و در ادامه شاهد برنامه تمرین ولف برای دستیابی به تکامل و سایز هر چه بیشتر در این بخش های بدنش خواهید دید.

برنامه تمرین پشت دنیس ولف در طول دوران آماده شدن برای رقابت در مسترالمپیای 2012 

حرکت                                                                                    ست                      تکرار

کشش سیم کش از بالا دست برعکس                                      2- 3      +      12- 15

4                 10 #

بارفیکس                                                                        4                 10- 12

زیر بغل پارویی هالتر،خوابیده به سمت سینه روی میز شیبدار          4                 10

کشش پارویی با سیم کش دست جمع                                    4                 10- 12

کشش پارویی از بالا با دستگاه همر                                         4                10 – 12

کشش سیم کش از بالا با فاصله عرض شانه بین دست ها              4                10- 12

ددلیفت                                                                           4                  10- 12

( ¯ ) از آنجایی که بارفیکس را بعنوان حرکت دوم و برای 4 ست اجرا می کند، در صورت نیاز از کمک اضافی برای تکمیل تعداد تکرارهای ذکر شده بهره می برد.

(+) اینها ست های گرم کردنی هستند

(#) ولف تمام تکرارها را با دو ثانیه انقباض کامل در اوج انقباض هر تکرار اجرا می کند.

برنامه تمرین همسترینگ دنیس ولف در طول دوران آماده شدن برای رقابت در مسترالمپیای 2012

حرکت                                                                                        ست                 تکرار

پشت پا نشسته با دستگاه                                                  2- 3             + 15

                                                                                   4                 10- 12 #

پشت پا خوابیده با دستگاه                                                   4                 10- 15

پشت پا ایستاده تکی با دستگاه                                            3- 4             10- 12

لیفت رومانیایی با هالتر                                                        4                   10- 12

(+) اینها ست های گرم کردنی هستند.

(#) ولف تمام تکرارها را با دو ثانیه کامل در اوج انقباض هر تکرار اجرا می کند.

الگوی تمرین دنیس ولف 

در طول آماده شدن برای رقابت در مسترالمپیای 2012

روز تمرین                                                    بخش بدن

دوشنبه                                              صبح: سینه            عصر: جلو بازو، شکم

سه شنبه                                            چهار سر ران

چهار شنبه                                          استراحت

پنجشنبه                                            صبح: سرشانه         عصر: پشت بازو، شکم

جمعه                                                همسترینگ و عضلات سرینی

شنبه                                                صبح: پشت           عصر: ترپز، سارپال، شکم

یکشنبه                                              استراحت

در زمان خارج از فصل رقابت 

روز تمرین                                                    بخش بدن

دوشنبه                                              سینه، جلو بازو

سه شنبه                                            پا

چهار شنبه                                          استراحت

پنجشنبه                                            پشت، دلتوئید پشتی

جمعه                                                سرشانه، پشت بازو، شکم

شنبه                                                استراحت

یکشنبه استراحت

نوشته برنامه تمرین پشت برای مسترالمپیای ۲۰۱۲ اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

برنامه ۶ هفته ای برای عضله های جلو بازو

$
0
0
برنامه 6 هفته ای برای عضله های جلو بازو

تمرینات صحیح و پر شدت عضله های جلو بازو

همانطور که می دانید هر فردی که به تازگی به ورزش بدنسازی روی می آورد از همان ابتدا خواهان عضله های جلو بازو حجیم و خوش فرم است. اما رسیدن به این مهم بدون پیروی از یک رژیم غذایی، غنی از پروتئین و اسیدهای آمینه و اجرای درست حرکات، امکان پذیر نخواهد بود.

در همین رابطه، کارشناسان مطرح و برجسته، تمرینات ساده همراه با روش اجرای صحیح و اصولی را برایتان طراحی کرده اند که می توانید تنها در عرض 6 هفته این عضلات را وارد حیطه ای از رشد کنید که پس از پایان برنامه تغییر بازوها شاید برایتان باور کردنی نباشد.

جدول شماره 1 تمرین عضله های جلو بازو
نوع تمرین                           ست                                  تکرار هر نوع تمرین جلو بازویی که با کابل انجام خواهد شد      6- 5         10 تکرار¯ ¯تا ناتوانی عضله و سپس بافاصله سیستم کم کردنی تا 5 الی 6 ست توضیح: هر ست که از تناژ وزنه کاسته شد تا ناتوانی کامل عضله پیش روید قابل ذکر است که سیستم این تمرینات بر پایه سیستم تمرینی دراپ ست و «استراحت - توقف» طراحی شده و انتخاب تناژ وزنه ها باید طوری باشد که در رنج«تکرار 10» احساس ناتوانی کنید و به هیچ عنوان استراحت بین هر ست نباید بیشتر از 20 ثانیه به طول بیانجامد. تعداد این تمرین را هم 5 الی 6 ست به صورت ست های کم کردنی، پشت سر هم اجرا کنید تا پمپاژ عضلانی فوق العاده ای نصیبتان شود. در مورد انتخاب حرکات جلو بازو هم می توانید با توجه به سلیقه شخصی تان، سراغ«هالتر، و یا دستگاه» بروید؛ اما بهترین گزینه، استفاده از کابل می باشد؛ چرا که در حین اجرای سیستم کم کردنی، فقط کافی است پین دستگاه را جابجا کنید.
اگر حرکات مختص به عضلات جلو بازو را پس از اجرای حرکات مربوط به عضلات پشت انجام دهید به نفع شما خواهد بود؛ چرا که انجام حرکات پشت، باعث درگیری فیبرهای عضلانی براکیالیس بازو شده، و در نتیجه یک حالت پیش خستگی در این قسمت از عضله احساس خواهید کرد و این حالت در حین اجرای حرکات جلو بازو، خالی از لطف نخواهد بود.
جدول شماره 2 عضله های جلو بازو
نوع تمرین       ست    تکرار جلو بازو هالتر EZ   3    8- 6- 6 توضیح: نحوه گرفتن هالتر همانند تصویر تمرینات مختص به این جدول را باید چند روز پس از اتمام تمرینات جدول شماره 1 انجام دهید. این برنامه شامل 4 حرکت خواهد بود که هر کدام 3 ست تمرینی خواهد شد. شما باید تناژ وزنه ها را طوری انتخاب کنید که تا رسیدن به تکرارهای ذکر شده در جدول شماره 2 به ناتوانی کامل عضلات برسید. محققین علوم تمرینی اظهار دارند، افزایش قدرت با اجرای تکرار های کم(6 الی 8 تکرار) امکان پذیر است؛ اما اگر هدف، رسیدن به رشد عضلانی باشد رنج 8 الی 12 تکرار مطلوب تر خواهد بود ما در این دو جدول ، تمرینات را طوری برایتان طرح ریزی کرده ایم که می توانید همزمان افزایش قدرت و رشد عضلانی را تجربه کنید؛ چرا که در 2 تمرین ابتدای این جدول، حرکات با وزنه های سنگین و تکرارهای پایین تنظیم شده و در 2 تمرین آخر، حرکات با وزنه های کمی سبکتر اما با تکرارهای بیشتری اجرا خواهد شد. پس از پایان این تمرینات کشنده، به خاطر تهی شدن عضلات از ذخایر گلیکوژن، باید سریع به سراغ مصرف کربوهیدرات های تند هضم و پروتئین وی (WHEY) بروید..
نوع  تمرین    ست      تکرار جلو بازو کابل یا دمبل تک دست ایستاده   3  10- 8- 8 توضیح: انتقال دستگیره تا نیمه باعث درگیری فیبرهای خارجی سربازو، انتقال دستگیره به سمت بیرون باعث تحریک قسمت بلند جلو بازو، انتقال دستگیره به سمت شانه ها باعث اعمال فشار بر روی هر دو سر عضله باوز خواهد شد.
نوع تمرین                        ست   تکرار جلو بازو هالترEZ یا دمبل نشسته    3  12- 10- 10 توضیح: اگر در قسمت انتهای حرکت مفصل آرنج کامل باز نشود، شما می توانید احساس کشش را در ناحیه جلو بازو همچنان حفظ کنید
نوع تمرین                      ست          تکرار جلو بازو دمبل تک دست اریب چکشی و یا جلو بازو طناب   3    12- 12- 12 توضیح: این حرکت می تواند بر روی عضلات براچی(2 سر) براکیالیس و ساعد فشار مطلوبی را وارد کند.

شرح حرکات جداول 1 و 2 ( عضله های جلو بازو )

  1. جلو باز هالتر EZ ایستاده

اجرای جلو بازو با میله EZ نسبت به میله صاف، به شما این اجازه را می دهد که خیلی مسلط تر حرکت را انجام دهید؛ چرا که کشیدگی مچ در میله EZ به حداقل خواهد رسید.

در حالت ایستاده، میله EZ را به اندازه پهنای شانه گرفته و دستتان را با حفظ کمی خمیدگی در مفصل آرنج، باز نگه دارید و سپس با نیروی عضلات بازو – بدون این که از کمر خود کمک بگیرید – هالتر را به سمت بالا و رو به روی سینه برسانید. مکث کوتاهی در این وضعیت داشته تا عضلات جلو بازو خوب سفت و منقبض شوند. حالا می توانید هالتر را خیلی آهسته و با کنترل، فرود آورید و فقط سعی کنید در طول اجرای این حرکت، آرنج هایتان از پهلو دور نشود.

سه پرسش اساسی درباره جلوبازو
  1. جلو بازو کابل تک دست:

ابتدا قرقره دستگاه را به پایین ترین نقطه انتقال دهید. و سپس دستگیره D شکل را به آن متصل کنید.

حال با حفظ تماس آرنج با تنه تان دستگیره را به سمت بالا هدایت کنید؛ به میزان 1 ثانیه در این حالت مکث کنید تا عضلات این قسمت از بدن تان منقبض شود و سپس دستگیره را به نقطه شروع بازگردانید.

  1. جلو بازو دمبل تک تک ایستاده:

دمبل ها را به طور معمولی در دست ها گرفته و آن ها را در کنار بدن تان نگه دارید حالا یکی از دمبل ها را به سمت سرشانه انتقال دهید. فقط دقت کنید به محض جدا شدن دمبل از کنار پهلویتان سر دمبل را به سمت بالا بچرخانید و تا آنجا که برایتان مقدور است آرنج را از پهلو جدا نکیند.

  1. جلو بازو هالتر EZ نشسته

خیلی راحت، پشت میز لاری بنشینید. میله EZ را با فاصله ای به اندازه پهنای شانه گرفته، دست ها را صاف روی میز لاری نگه دارید؛ اما اندکی؛ حفظ زاویه در مفصل آرنج ضرروی است.

اکنون هالتر را با نیروی عضلات جلو بازو به سمت سینه هدایت کنید. برای لحظاتی مکث در اوج حرکت را جهت رسیدن عضله به انقباض کامل از یاد نبرید. سپس خیلی آهسته هالتر را با کنترل و تمرکز به سمت پایین هدایت کنید تا تمام تارهای عضلانی جلو بازو را درگیر فشار حرکت کنید.

  1. جلو بازو دمبل تک دست لاری

پشت میز لاری بنشینید. دمبل ها را با موقعیت معمولی دست ها بگیرید. برای حفظ ثبات بدن می توانید با دست مخالف قسمت لبه بالشتک میز را بگیرید. حالا می توانید با یک حرکت نرم، دمبل را به سمت شانه تان هدایت کنید. در قسمت مثبت حرکت«1ثانیه» دمبل را نگه دارید و سپس خیلی آهسته و با تمرکز بر روی عضلات مذکور، دمبل را به جایگاه آغاز باز گردانید.

  1. جلو بازو تک دست چکش اریب ایستاده:

مطابق تصویر، یک دمبل را جلوی ران پایتان قرار دهید. سپس دمبل را به سمت شانه مخالف هدایت کنید. دقت داشته باشید که در طول اجرای این حرکت، فقط مفصل آرنج خم و راست شود و از تکان دادن بی جهت سرشانه ها جدا خودداری کنید. حالا می توانید دمبل را به جایگاه آغاز بازگردانید. تکرارهای یک دست که کامل شد سراغ دست مخالف بروید.

این حرکت تمرینی مطلوب در جهت رشد عضلات ساعد نیز محسوب خواهد شد.

  1. جلو بازو طناب ایستاده:

ایتدا قرقره دستگاه را به پایین ترین نقطه انتقال دهید و سپس مطابق تصویر، طناب را در دستتان گرفته، حالا با حفظ ثبات آرنج به پهلو ها طناب را به سمت بالا انتقال دهید.

در فاز اوج حرکت برای رسیدن به حداکثر رشد بازوها برای لحظاتی طناب را نگه دارید و سپس خیلی آهسته و با کنترل، طناب را رها کنید.

نوشته برنامه ۶ هفته ای برای عضله های جلو بازو اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

۳تردمیل مارک دی اچ زد

$
0
0
۳تردمیل مارک دی اچ زد

تعداد دستگاه ها: 3 عدد

مشخصات: دفتر فروش و انبار در اصفهان

توضیحات: ارسال پیام به تلگرام 09351074380

شرکت سازنده: دی اچ زد

قیمت: هر عدد 22 میلیون تومان

میزان کارکرد: در حد نو

۳تردمیل مارک دی اچ زد

تماس-با-ما

نوشته ۳تردمیل مارک دی اچ زد اولین بار در بادی فول | BodyFull.ir پدیدار شد.

Viewing all 3759 articles
Browse latest View live


<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>